پیش بینی اضطراب کووید- ۱۹ بر اساس انعطاف پذیری شناختیبا نقش واسطه ای خود شفقت ورزی در دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر پیش بینی اضطراب کووید- ۱۹ بر اساس انعطاف پذیری شناختی با در نظر گرفتن نقش میانجی گری خود شفقتورزی در دانش آموزان بود. روش پژوهش توصیفی همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه آماری در پژوهش حاضر شاملکلیه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ ناحیه ۳ کرمانشاه بود که از بین آن ها با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای ۳۲۲ دانش آموز به عنوان نمونه پژوهشی انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامهاضطراب کرونا علی پور و همکاران ۱۳۹۸ ، پرسشنامه خودشفقت ورزی نف ۲۰۰۳ و پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی دنیس ووندر وال ۲۰۱۰ استفاده شد. تحلی داده ها از روش معادلات ساختاری و به وسیله نرم افزار ایموس انجام شد. یافته ها نشان دادکه انعطاف پذیری شناختی با نقش میانجی خودشفقت ورزی با اضطراب کووید- ۱۹ رابطه غیرمستقیم داشت β=-۰/۱۶ که این مقدار ازنظر آماری با ۹۹ درصد اطمینان معنادار است P>۰.۰۱. همچنین در بین روابط مستقیم نیز انعطاف پذیری β=-/۴۵ و خود شفقت ورزی β=-۰/۴۳ با اضطراب کووید- ۱۹ رابطه مستقیم و معنادار داشت و نیز انعطاف پذیری شناختی با خودشفقت ورزی رابطه مستقیم β=۰/۳۸ داشت که همه این روابط نیز ازنظر آماری با ۹۹ درصد اطمینان معنادار است P>۰.۰۱

Keywords:

اضطراب کووید- ۱۹ , انعطاف پذیری شناختی , خودشفقت ورزی , دانش آموزان