جایگاه سواد دیجیتال در نظام آموزش و پرورش ایران

وضعیت جدید ناشی از شیوع ویروس کرونا شرایط بی سابقه ای بر سیستم آموزشی کشورها تحمیل کرد، در حالی که تا قبل از آن دربیشتر مواقع، معلمان در کلاس خود حاضر می شدند و با استفاده از روش های کلاسیک و به طور خاص روش سخنرانی به امر تدریس می پرداختد، ولی در حال حاضر با وضعیتی جدید روبرو شده اند به طوری که ادامه تحصیل ققط با استفاده از ابزارهایارتباطی از راه دور ممکن است و معلمان مجبور هستند به تدریس آنلاین رو بیاورند و سبک های تدریس خود را متناسب با این فضاتغییر بدهد. لذا در این شرایط و باتوجه به اهمیت استفاده کارآمد معلمان از این قضا و با توجه به اطلاعات نامعتبر فراوان در فضایدیجیتال و لزوم داشتن نگاه نقادانه و ارزیابانه به این قضا، معلمان باید مهارت مورد نیاز متناسب با این شرایط را داشته باشد، که اینمهارت را اصطلاحا سواد دیجیتال می نامیم. با توجه به اهمیت سواد دیجیتال در شرایط حاضر در این تحقیق درصدد بررسی جایگاهآن در نظام آموزش و پرورش ایران هستیم. در این تحقیق از روش تحلیل محتوای کیفی استفاده شده است. تحلیل محتوای کیفی باواکاوی مفاهیم، اصطلاحات، و ارتباطات بین این مفاهیم، سعی در استنباط و آشکار کردن الگوهای نهان در مصاحبه ها، مشاهدات واسناد مکتوب دارد. براساس نتایج به دست آمده از تحلیل ها، در پایان توصیه هایی جهت توجه بیشتر به سواد دیجیتال و ارتقای جایگاهآن در آموزش و پرورش ارائه گردیده است

Keywords:

سواد دیجیتال , دنیای دیجیتال , فناوری , آموزش و پرورش.