حسین افلاکی فرد - دانشیار، گروه علوم تربیتی ، دانشگا ه فرهنگیان تهران ، ایران
سهیلا دهقان - دانشجوی ارشد برنامه ریزی درسی، دانشگاه فرهنگیان شیراز

مقاله ی حاضر، به بررسی نقش برنامه ریزی درسی مدرسه - محور در تمرکز زدایی از نظام برنامه ریزی درسی میپردازد. تمرکززدایی از نظام برنامه ریزی درسی، از مهم ترین مسایل تعلیم و تربیت در عصر حاضر است که در نظامتعلیم و تربیت ایران نیز در این زمینه دیدگاه های متفاوتی وجود دارد. عده ای، نظام برنامه ریزی درسی متمرکز راپاسخگوی نیازهای در حال تغییر نمی دانند و به کاستی ها و ناکامی های آن اشاره می کنند و گروهی دیگر، از نظامبرنامه ریزی درسی متمرکز در تدوین برنامه های درسی حمایت می کنند. ایده ی برنامه ریزی درسی مدرسه - محوربر این پایه استوار است، که بهترین مکان برای طراحی برنامه ی درسی آن جایی است، که معلم و شاگرد در تعامل بایکدیگر هستند. برخلاف برنامه ی درسی مرسوم و متمرکز، که معلم را مجری صرف برنامه ی درسی قلمداد می کنند،معلم در این گونه برنامه ی درسی، نقش بارزتری نسبت به برنامه های درسی سنتی دارد. همچنین، دانش آموزاناحساس می کنند که یادگیری با نیازهای آنان بیشتر مرتبط است و برنامه ی درسی انعطاف پذیر بوده و به سادگیموضوع های نو ظهور را که با برنامه درسی ارتباط نزدیک دارند، تلفیق می کند. طراحی برنامه ی درسی مدرسه محور، از عواملی مانند هدف های ملی تعلیم و تربیت، یادگیرنده، منابع در دسترس، فرهنگ مردم اطراف مدرسه،محیط مدرسه، راهبردها و نظام ارزشیابی و درجه ی اختیارات تصمیم گیری مدارس درباره ی برنامه ی درسی متاثرمی شود.

برنامه ریزی درسی، برنامه ریزی درسی مدرسه – محور، تصمیم گیری، تمرکززدایی، مدرسه – محوری