سمیه جلالوند - دانشجوی ارشد رشته مدیریت کسب و کار _ گرایش رفتار سازمانی و منابع انسانیدانشگاه آزاد اسلامی واحد شهریار، تهران،ایران

اولین توجه هر سازمان به حفظ بقا و حیات خود است و سپس به کارآیی و اثربخشی معطوف می گردد، تداوم حیات بستگی به تعامل پویای آنبا محیط درونی و بیرونی دارد. بر اثر این تعامل، تازه ترین اطلاعات و یافته های علوم و فنون بشری دریافت و منجر به تغییراتی در شیوه هایعمل رفتار سازمانی می گردد. همچنین در این تعامل، سازمان باید منابع کافی و مورد نیاز خود را کسب کند و همسازی لازم را با درخواست هایواقعی محیط بعمل آورد. حیات سازمان تا حدود زیادی بستگی به مهارت ها و آگاهی های مختلف کارکنان دارد، هر چه این زمینه ها بهنگام وبهینه باشند قابلیت سازگاری سازمان با محیط متغیر نیز بیشتر میشود؛ لذا آموزش و توسعه منابع انسانی نه تنها در ایجاد دانش و مهارت ویژهدر کارکنان نقش بسزایی دارد؛ بلکه باعث میشود که افراد در ارتقاء سطح کارآیی و اثربخشی سازمان سهیم باشند و خود را با فشارهای متغیرمحیطی وفق دهند. رسیدن به اهداف سازمان بستگی به توانایی کارکنان در انجام وظایف محوله و انطباق با محیط متغیر دارد. اجرای آموزشو بهسازی نیروی انسانی سبب می شود تا افراد بتوانند متناسب با تغییرات سازمانی و محیط به طور موثر فعالیتشان را ادامه داد و بر کاراییخود بیفزایند. از طرفی از مهم ترین خصیصه سازمانهای امروزی تغییر و تحول می باشد، درچنین شرایط محیطی پیچیده و متنوع با تحولاتسریع، اگر نتوانیم متناسب با این تغییرات، سازمان، مدیران و کارکنان را هم گام سازیم، قربانی آن خواهیم شد. لذا نیاز به یادگبری سازمانیامروزه به خوبی در تمامی سطوح سازمان ثابت شده است.. در این راستا لازم است فرایند، منابع و اقدامات لازم آموزشی در سازمان شناسایی ودر یک مدل علمی متناسب برنامه ریزی شود. چرا که آموزش و بهسازی کارکنان اقدامی راهبردی است که در سطح فردی باعث ارزشمندی ورضایت مندی فرد و در سطح سازمانی باعث بهبود و توسعه سازمان می شود این پژوهش به روش توصیفی و کتابخانه ای و با بررسی اسنادو مدارک موجود ضمن بررسی اهمیت توسعه نیروی انسانی به نقش و تاثیر استفاده از آموزش در توسعه نیروی انسانی برای ایجاد ثبات درسازمان ها و افزایش اعتماد به نفس در جهت توانمندی کار و رشد و پرورش شغلی در راستای نیل به اهداف سازمانی پرداخته است.

آموزش کارکنان، توسعه منابع انسانی، سازمان،شغل