قدیمی ترین ردپای پرندگان در ایران

لامبرخت (Lambrecht, 1993)، نخستین بار ردپاهای پرندگان را بر اساس نمونه هایی که کوخ مجارستانی با خود از ایران به همراه برده بود معرفی نمود. پس از آن ویالوف (Vialov, 1989) ردپاهای فوق را مورد بررسی مجدد قرار داد و آنها را به پرنده ای جدید منسوب نمود و آن را ایرانی پدا آبلی (Iranipeda abeli) نامید. در این نوشتار ردپاهای پرندگانی که در رسوبات ولکانو سدیمنتری ائوسن میانی در شمال بیرجند و رسوبات سازند کرج در منطقه ی زنجان به دست آمده است به عنوان قدیمی ترین ردپاهای پرندگان در ایران مورد مطالعه و بررسی قرار می گیرد.

Authors

مجید میرزایی عطا آبادی

گروه زمین شناسی دانکده علوم دانشگاه اصفهان

احمدرضا خزاعی

گروه زمین شناسی دانشکده علوم دانشگاه بیرجند

Certificate
من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

https://civilica.com/doc/15109

شناسه ملی سند علمی:

SGSI05_152

تاریخ نمایه سازی: 7 شهریور 1385

How to Cite to This Paper:

If you want to refer to this Paper in your research work, you can simply use the following phrase in the resources section:

میرزایی عطا آبادی، مجید و خزاعی، احمدرضا،1380،قدیمی ترین ردپای پرندگان در ایران،5th Symposium of Geological Society of Iran،Tehran،https://civilica.com/doc/15109

Scientometrics

The specifications of the publisher center of this Paper are as follows:

Ranking of University of Isfahan

Type of center: دانشگاه دولتی

Paper count: 26,007

In the scientometrics section of CIVILICA, you can see the scientific ranking of the Iranian academic and research centers based on the statistics of indexed articles.