مهروز نیمروز - کارشناس ارشد گروه مدیریت تحول، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران

مسئله ترک خدمت کارکنان، نیروهای متخصص و برخی از مدیران یکی از معضلات سازمانی است که ضربه ای برروند حرکت سازمان بوده و برای مدیران سازمانها که در پی حفظ نگهداری، بهبود و بهروری نیروی انسانی خود میباشند، به صورت یک مشکل مطرح بوده و توجه خاصی را نیز می طلید. رهبری یک سازمان موفق، باید بتواند انگیزه لازم جهت کار و تلاشها را در نیروی انسانی خود بیافزایند و آنها را نسبت به کار، شغل و سازمان متعهد و علاقمند سازد تا به این وسیله از توان فیزیکی و فکری افرادی بهره ببرد که به کار عشق میورزند و نسبت به آن تعهد و التزام داشته و هیچ وقت تمایل به غیبت وترک خدمت (به عنوان دو واکنش منفی رفتاری در سازمان نشان نمیدهند. البته علل غیبت. ترک خدمت و با حضور بی انگیزه در کار تنها در درون سازمان نبوده و میتواند به دلایلی باشد که مربوط به مسائل خانوادگی و اجتماعی افراد میگردد و باید در خارج از سازمان آنها را بجوییم. ضمن آنکه همواره غیبت کارکنان در کار و عدم حضور بموقع، مناسب و موثر کارکنان در کار به عنوان واکنشی ضعیف تر محسوب شده و ترک خدمت، واکنش شدید میباشد که بیشتر موردتوجه وتاکید پژوهشگران علوم رفتاری و اندیشمندان رفتار سازمانی است.

تنهایی کارکنان، عملکرد، ترک کار