فرح روز محمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه فقه و حقوق دانشکده علوم انسانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل
مهسا محمد حسینی حیران - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه فقه و حقوق دانشکده علوم انسانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل
ایران سلیمانی - استاد دانشگاه گروه فقه و حقوق دانشکده علوم انسانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل

یکی از مسائلی که در فقه امامیه و حقوق ایران محل بحث و بررسی دارد، موضوع طلاق رجعی و بائن است. در این مقاله تفاوت ها و تشابه های طلاق رجعی و بائن گرد هم آورده شده و چگونگی آن ها را توضیح داده شده است. در این مقاله تحلیل طلاق بائن و رجوعی از منظر قانون مدنی و فقه اسلامیرا با توجه به دانستنی های حقوقی دسته بندی شده و تعریف های سنجیده فقها و حقوق دانان نوشته شده و نتیجه آن مورد بررسی قرار گرفته است. بدیهیاست که طلاق عمل درستی نیست و بدترین حلال در اسلام و قانون محسوب می شود، ولی گاهی غیر از این راه چارهای دیگر وجود ندارد و انسان مجبور می شود این راه را پیشرو بگیرد. درخصوص طلاق در قانون دادگاه خانواده بیان می شود که حق طلاق در اختیار مرد است و ماده ۱۱۳۳ قانون مدنی به این موضوع اشاره کرده است که مرد برای جدایی و طلاق به اثبات هیچ موضوعی نیاز ندارد، ولی اگر مرد حق و حقوق زن را کامل بپردازد می تواند زن را طلاق بدهد. در طلاق رجعی می تواند رجوع کند، ولی اگر طلاق بائن باشد دیگر نمی تواند رجوع کند. صیغه ازدواج و ایجاب و قبول از طرف زوجین الزامی است. در موردی که دختر باکره و زن یائسه باشد، طلاق از نوع بائن است و در این مورد عده طلاق وجود ندارد. برای روشن شدن مسئله طلاق(رجعی و بائن) می توان گفت که در طلاق رجعی برای شوهر در مدت عده حق رجوع وجود دارد و چون رجوع در زمره ایقاعات است و تنها به اراده شوهر واقع می شود، به هنگام رجوع شوهر برای ادامه زندگی، نیاز به نکاح دوباره نیست؛ ولی در طلاق بائن باید هر دو طرف رضایت داشته باشند و ایجاب و قبول از طرف مرد صیغه عقد نکاح خوانده می شود تا ادامه زندگی ممکن باشد

تحلیل فقهی و حقوقی، طلاق رجعی، طلاق بائن