غلامحسین راشدی - کارشناسی ارشد حقوق عمومی دانشگاه آزاد واحد دزفول

اساسی ترین منبع حق بر آموزش که این حق را به صورت یک حق اساسی توصیف کرده، اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است. دولت ایران باتوجه به پذیرش اسناد بین المللی ملزم به شناسایی حق بر آموزش براساس مندرجات این اسناد و تضمین آن می باشد؛ در حالی که در برخی اصول، تعارضات اساسی با اسناد بین المللی وجود دارد. در این پژوهش با رویکرد علمی-پژوهشی به موضوع نگریسته و به اشتراکات و افتراقات قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و اسناد حقوق بشری پرداخته و راه کارها و پیشنهادهایی نیز در این خصوص ارائه می گردد

حق، اسناد بین المللی، آموزش و پرورش