عبدالمحمد کردی - استادیار گروه حقوق دانشگاه آزاد اسلامی واحد بروجرد
محمد صارمی - دانش آموخته حقوق عمومی دانشگاه بوعلی سینا همدان

وضعیت نامناسب زنان و واکنش آن ها برای احقاق حق و تاثیر در روند قانون مداری تا حدودی به عصر مشروطه باز میگردد. زمانی کهمردسالاری در دوره قاجار شدت بالایی به خود گرفته بود و زنان به لحاظ اجتماعی، حقوقی، جایگاهی نداشتند و محدودشدن زنان به فعالیت های روزمره خانگی بود، بعد از فرمان مشروطیت توسط مظفرالدین شاه و آشنایی نسبی زنان با حقوق خود بود که وارد میدان حق-خواهی شدند. از جمله این فعالیت ها می توان به تشکیل مدارس، تشکیل انجمن های زنان اشاره کرد که توانستند خودرا به عنوان نیروی کارآمد در جامعه معرفی نمایند، و تا حدودی این انقلاب مشروطه بود که توجه ویژه ای به خواسته های زنان در تحقق عدالت خواهی کرد و حتی توسط برخی روشن فکران عصر مشروطه موردحمایت قرار گرفت، اما در این مقاله سوال مهم این است که زنان تا چه انداره در کنار مردان در تحقق قانون خواهی و حق تاثیرگذار بوده اند، و آیا بعد از مشروطه زنان به تحقق این آرمان دست یافتند، فرض بر این است که زنان دوشادوش مردان در تحقق این امر تاثیرگذار بوده، اما حتی مشروطه نیز به طور قطعی نتوانست به دستیابی زنان به این عناصر مهم بپردازد، در این مقاله با روشی توصیفی- تحلیلی، به بررسی وضعیت زنان از دید حقوقی و نقش آن ها در تحقق مفهوم حق و قانون پرداخته شده است

زنان، قاجار، مشروطه، قانون، حق