هانیه رحیمی - دانش آموخته کارشناسی ارشد حقوق خصوصی دانشکده حقوق و الهیات پیام نور مشهد
نجمه حمزه زاده موسوی - دانش آموخته کارشناسی ارشد حقوق بین الملل دانشکده حقوق دانشگاه تربیت مدرس

بعد از ریشه کن شدن آبله، شیوع بیماری هایی مثل آبولا ،سارس نگرانی های جدی را در جامعه ی بین المللی دامن زد. با وجود این، در پایان دهه ی دوم قرن بیستو یکم که سرعت پیشرفت علم و فناوری به حد اعجاب انگیزی رسیده است برای کمتر کسی این امر قابل تصرور بود که ویروس جدیدی به نام کرونا عامل تهدیدحیات افراد شود و بحرانی بین المللی ایجاد کند. یکی از سوالات قابل حرح این است .در حالی که ویروس کرونا سلامت جامعه ی بشری را در معرض خطر قرارداده و جامعه ی جهانی را به تکاپو واداشته است، دولت ها چه تعهدات و وظایفی را در مقابله با آن به عهده دارند؟ برای پاسخ به این سوال نوشتار حاضر بر اینفرض استوار است در عصری که حقوق بشر و حقوق بین الملل بهداشت و سلامت هرروز اهمیت بیشتری می یابد و امنیت انسانی و بهداشتی به تعوان یکی از مولفههای اصلی حکمرانی بیش از پیش مورد تاکید قرار می گیرد دولت ها متعهدند در پیشگیری از شیوع و گسترش کرونا چه در داخل کشور خویش و چه به سایر مناطق عالم و درمان افرادی که به این ویروس آلوده شده یا احتمال آلودگی را دارند تمام تمهیدات لازم را بیندیشند و حداکثر امکانات خویش را بکار گیرند. بنابراین، نظام بین المللی حقوق ب شر، اسناد و مقررات جهانی بویژه سازمان بهداشت جهانی تکالیفی را بر عهده ی دولت ها نهاده است و هرگونه نارسایی، سستی و کوتاهیموجب ایجاد مسئولیت حقوقی برای دولت ها می شود

حقوق بشر ،کووید۱۹ ، حق بر سلامت ، تعهدات دولت ها