آثار حقوقی تملیک مال به فرزندخوانده

فرزندخواندگی نهاد قانونی است که به موجب آن رابطه خاصی بین کودک یا نوجوان تحت سرپرستی و سرپرست منحصر یا سرپرستان به وجود می آید. این امر در طول تاریخ حقوق، سابقه نسبتا طولانی دارد و در ادوار مختلف با اهداف گوناگون مورد توجه قرار گرفته است. این تاسیس حقوقی پس از سیر تحولاتی در حال حاضر به صورتهای کامل و ساده یا ناقص در حقوق کشورهای غربی با آثار متفاوت پذیرفته شده است. در ایران با وجود سابقه پذیرش این نهاد در دوران حکومت ساسانیان و اعتبار آن در نزد زرتشتیان، با نفوذ اسلام منسوخ گردید ولی به علت فواید فردی و اجتماعی و نیاز مبرم جامعه و استقرار عدالت و حمایت از اطفال بدون سرپرست، قانونی تحت عنوان"قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست مصوب ۱۳۹۲" که موخر بر قانون اسفند ماه ۱۳۵۳ می باشد، با آثار حقوقی مشخصی احیا گردید. مطابق این قانون، خانواده های فاقد فرزند یا دختران و زنان مجرد بالای سی سال می توانند کودکان یا نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست که شرایط مقرر در این قانون را دارا باشند، سرپرستی نمایند. بعد از صدور حکم سرپرستی برخی از حقوق و تکالیف اولاد و والیدن مانند حضانت و نفقه در رابطه بین آن ها جاری می شود اما از حقوق دیگری منجمله ارث محروم می باشند که با عنایت به مفاد ماده ۱۴ قانون مذکور برای این مشکل چاره اندیشی شده است. این پژوهش کوششیست برای شناخت ماهیت و آثار تملیک مال به فرزندخوانده که موضوع ماده ۱۴ قانون پیش گفته است

Keywords:

فرزندخوانده , تعهد به تملیک , قوانین حمایتی , تملیک مال