بررسی ماهیت وبه کارگیری سلاح درمحاربه درحقوق کیفری ایران

محاربه ازجمله جرایمی است که امنیت وآسایش عمومی را موردهدف قرار می دهد وازاین منظرحق برامنیت آحادجامعه مخدوش شدد پد شایسته توجهمی باشد.شدت این جرم سبب شده است تامجازات آن نیز درزمره مجازات های شدیدقرارگیرد.یکی ازمهم هرین جرایمی که بدون سابقه قانون گذاری و فقط بر اساس ادله شرعی وارد حقوق موضوعه کیفری ایران شده است محاربه می باشد،علاو بر این که جرم مذکورخودعنوان مستقلی داشته و از مصادیق جرایمعلیه امنیت داخلی محسوب می شود مصادیق متعدد دیگری از جرایم علیه امنیت نیزدرحکم آن به حساب آمده و مجازات محارب برای آن ها تعیین شد است،صرف نظر از ایراداتی که به شیو قانون گزار واردمی باشد،شناخت دقیق ارکان و عناصروشرایط رکن مادی جرم بسیارحائز اهمیت است عمل تهدیدمسلحانه بدلیل به کارگیری سلاح و شرایط خاص درهنگام ارتکاب تبدیل به یک جرم حدی بامجازات سنگین آن خواهد شد لذا ضرورت دارد تا با نگاهیبه منابع و متون فقهی و تطبیق آن با مقررات کیفری در زمینه جرم فوق الذکر، هویدا نمودن ایرادات مربوط به رکن مادی جرم محاربه، اعم از ماهیت سلاح،نحوه به کارگیری آن و ضرورت و یا عدم ضرورت به کارگیری، تبیین مفهوم نامنی و سلب امنیت عمومی دراثربه کارگیری سلاح درمقررات کیفری ارائهگردد

Keywords:

ماهیت , اسهفاد ازسلاح , محاربه , حقوق کیفری ایران