محمد ناصر رحمتی - کارشناس ارشد حقوق خصوصیموسسه آموزش عالی فاران مهر دانش (مجازی)، شهر تهران

طلاق توافقی نهادی نسبتا نو در حقوق خانواده است، که موافقت زوجین مبنی بر طلاق و قطع کلیه وابستگی های مالی و غیرمالی و تعیین تکلیف واگذاری وضعیت فرزندان مشترک را به دادگاه خانواده برده و با اخذ گواهی عدم امکان سازش، مقدمه ی انجام طلاق و انحلال نکاح را فراهم می کند. قانونگذار به رغم شناسایی این نوع از طلاق در مورد ماهیت حقوقی آن سکوت کرده است. طلاق یک امر تشریفاتی است و قانون مدنی آن را در منحصر به مرد کرده است اما طلاق توافقی که در آن با توافق زن و مرد حضور در دادگاه جهت اخذ گواهی عدم امکان سازش صورت می گیرد تا حدودی به طلاق خلع یا مبارات نزدیک است. در این نوع طلاق کلیه شرایط فسخ و انحلال نکاح و تعیین تکلیف راجع به سایر روابط بین طرفین با اراده مشترک حل و فصل می شود و در عین حال دادگاه نیز بر روند آن نظارت کامل دارد که ماهیت آن را بسیار شبیه به اقاله می کند

طلاق، طلاق توافقی، حقوق ایران، فقه