فاطمه فتحی - دانشجوی دکتری روانشناسی بالینی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کیش، رییس امور خوابگاه های دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه
علیرضا رستمی - دانش آموخته دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه، کارشناس سلامت روان شبکه بهداشت و درمان شهرستان سرپل ذهاب، ایران
عیسی ویسی پور - کارشناس ادبیات فارسی، دبیر آموزش و پرورش شهرستان قصرشیرین، ایران
شهلا یوسف پور - کارشناس ارشد علم اطلاعات و دانش شناسی، کارمند کتابخانه عمومی شهرستان سرپل ذهاب، ایران
مهناز بیژندی - دبیر مقطع متوسطه۱، آموزش و پرورش کرمانشاه، ایران
محمد رسول بیژندی - آموزگار مقطع ابتدایی، آموزش و پرورش کرمانشاه، ایران

بی شک خانواده، نخستین و مهمترین آموزشگاه و پرورشگاه انسان به شمار می آید و یکی از نهادهای اصلی و مقدس هرجامعه است. این خانواده است که فرایند شدن انسان را از قوه به فعل فراهم می کند و تسهیل می سازد و پس از یک زمینه مناسب وراثتی، مهمترین و ضروری ترین نیاز برای رشد یک انسان محسوب می شود و از این نظر خانواده، حیاتی ترین نقش را به عهده دارد. حساس ترین ایام زندگی یک فرد در خانه، در خانواده و در دامن مادر سپری می شود. از این رو قابل تعجب نیست که ریشه اکثر مشکلات رفتاری و ناهنجاریهای عاطفی، اجتماعی و روانی را باید در خانواده جستجو کرد. فرار نوجوانان از خانه، پرخاشگری، بی اختیاری در نگهداری ادرار، ناخن جویدن، اعتیاد، بزهکاری، اضطراب و نظایر آن جلوه هایی از عدم آموزش و عدم برقراری رابطه درست با کودکان و نوجوانان است (به پژوه، ۱۳۸۳).مطالعات گوناگون نشان داده اند مشکلات بهداشت روانی در کودکان و نوجوانان بیش از سایر اقشار جامعه مشاهده می شود. افسردگی، اضطراب، خودکشی، بزهکاری، مصرف مواد مخدر، شکست تحصیلی و ترک تحصیل از جمله مشکلاتی به شمار می آیند که در دوران کودکی و نوجوانی مشاهده می شود که ناشی از عوامل متعددی چون ژنتیک، اختلال های خانوادگی، تبعیض های اجتماعی، برخوردهای نامناسب افراد خانواده، مدرسه، اجتماع و مجموعه ای از عوامل (خدایاری فرد، ۱۳۸۲).