نمود آخرین صورت ادبیات فارسی میانه ی ساسانی
عنوان مقاله: نمود آخرین صورت ادبیات فارسی میانه ی ساسانی
شناسه ملی مقاله: JR_LANG-9-18_005
منتشر شده در در سال 1397
شناسه ملی مقاله: JR_LANG-9-18_005
منتشر شده در در سال 1397
مشخصات نویسندگان مقاله:
سیروس نصرالله زاده - دانشیار فرهنگ و زبان های باستانی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
فریبا ناصری کوهبنانی - دکترای فرهنگ و زبان های باستانی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی ،
خلاصه مقاله:
سیروس نصرالله زاده - دانشیار فرهنگ و زبان های باستانی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
فریبا ناصری کوهبنانی - دکترای فرهنگ و زبان های باستانی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی ،
مقالهی حاضر با معرفی انواع نامههای فارسی میانهی سدهی هفتم شامل پاپیروس و پوستنوشته در مصر، در زمان چیرگی ارتش خسرو دوم (۶۱۸- ۶۲۸ م.)، به بررسی نوع خط، سبک نگارش و ادبیات این اسناد خواهد پرداخت که به خط تحریری شکستهای نوشته شده که میتواند به عنوان آخرین گونه کاربردی خط در دوره ساسانی شناخته شود. در عین حال این نامهها نمایانگر فعالیتهای چندجانبهی ایرانیان در مصر هستند. مکاتبات یادشده، تنها میان ایرانیان رد و بدل نمیشده؛ بلکه مابین ایرانیان و کارمندان و صاحبمنصبان مصری هم، که قبل از ورود ایرانیان، با نظام دیوانی روم آشنایی کافی داشتند، بوده است که نشان تعامل اجتماعی و به ویژه اقتصادی میان دو گروه و تاثیرپذیری آنها از هم نیز هست. این نامهها به لحاظ زبانشناسی، ادبی و تاریخی قابل بررسی هستند. پاپیروس و پوستنوشتههای یاد شده، در بعد واژگان، نحو و سبک نگارش با نوشتههای فارسی میانهی کتابی تفاوتهایی دارند که از خلال آنها، تحول خط از صورت کتیبهای به شکسته بررسی میشود. ادبیات این پاپیروس و پوستنوشتهها، به ویژه در بخش نامههای رسمی به عنوان نمود کلی مکاتبه دورهی ساسانی، به نحوی است که سعی شده از طریق ریختارها و الگوهای ثابت، موجز اما گویا و موثر باشد
کلمات کلیدی: پاپیروس های فارسی میانه, خط شکسته, نامه های شخصی و رسمی, ادبیات, مجموعه های پاپیروس
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1512163/