سید محمد آرتا - دانشگاه رازی
فاطمه مدرسی - استاد گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه ارومیه
عبدالرضا نادریفر - زبان و ادبیات فارسی دانشگاه رازی کرمانشاه

یکی از شگردهای ایجاد اطناب در کلام، استفاده از ساخت­های همپایه با  سازه­های متوالی است. از آنجا که هر یک از سازه­های تشکیل دهنده       ساخت­های همپایه، حامل یک پیام و مفهوم هستند، مناسب­ترین ابزار برای توضیح یا توصیف امور و پدیده­ها به شمار می­روند؛ به همین دلیل، نویسنده قابوس­نامه هر جا در صدد است مطلبی را با توضیحات مفصل­تر به مخاطب ارائه دهد، به فراوانی از ساخت­های همپایه بهره می­برد. نصرالله منشی نیز در ترجمه کتاب کلیله و دمنه به پیروی از قابوس­نامه از این شگرد زبانی برای گام نهادن به عرصه اطناب استفاده کرده است؛ اما از آنجا که در نثر فنی، توصیف جای توضیح را می­گیرد، نویسنده کلیله از ساخت­های همپایه برای توصیف امور و پدیده­ها بهره برده است. لذا کارکرد ساخت­های همپایه در قابوس­نامه و کلیله ودمنه متفاوت است. بدین معنی که، در قابوس­نامه ساخت­های همپایه به منظور ارائه توضیحات مفصل­تر و در کلیله ودمنه برای توصیفات دقیق­تر به کار رفته­اند. این پژوهش، نتیجه کند و کاوی است که به منظور تحلیل و بررسی کارکرد ساخت­های همپایه در قابوس­نامه و تاثیر آن بر متون نثر فنی (به ویژه کلیله و دمنه) در آفرینش اطناب انجام شده است.

نثر بینابین, نثر فنی , اطناب, ساخت های همپایه, قابوس نامه, کلیله و دمنه