زلزله یکی از رخدادهای طبیعی در ایران است که صدمات زیادی به جامعه وارد کرده است، امداد رسانی سریع و به موقع به بخش های آسیب دیده، می تواند از بروز بسیاری از حوادث پس از زلزله و تلفات انسانی جلوگیری کند، برای رسیدن به این منظور لازم است، در تعیین محل احداث کاربری های درمانی میزان سازگاری آنها با خطرات زلزله در نظر گرفته شود و همچنین کاهش زمان تخصیص مصدومان زلزله به این مراکز لحاظ گردد. این مقاله نحوه توسعه مدلی برای تعیین سازگاری هر کاربری با محل احداث آن با توجه به میزان خطر زمین لرزه را در ایران تشریح می کند و همچنین چارچوبی را برای تعیین محل بهینه احداث یک مرکز درمانی با توجه به میزان خرابی های زلزله و دسترسی سریعتر مصدومان به این مرکز درمانی، درآن توضیح داده می شود و نتایج بدست آمده از اجرای این مدل برای احداث یک مرکز درمانی با توجه به خطرات زلزله و کاهش زمان امدادرسانی مصدومان زلزله برای منطقه مورد مطالعه (ناحیه فرحزاد تهران) ارایه می گردد

زلزله، کاربری، محل بهینه، تخصیص