تحلیل سبک شناختی شعر اخوان (آن گاه پس از تندر)؛ رویکردی نقش گرا

زبانشناسی متن بنیاد رویکردی است نقش گرا با تاکید بر نقش ارتباطی زبان که کارکرد اصلی زبان را ایجاد ارتباط و انتقال معنا میان کنشگران زبانی می دانند. از این منظر، زبان سویه ای اجتماعی می یابد و عمده نقش آن در اجتماع بررسی میشود. زبان شناسی نقش گرا برای زبان سه فرانقش قائل است که هریک از منظری به زبان می نگرند و برش های متفاوتی از جهان ارائه می کنند. فرانقش اندیشگانی/ تجربی زبان را ابزار بازنمایی دنیای درونی و بیرونی انسان ها می داند. فرانقش بینافردی زبان را ابزاری برای کنش متقابل میان انسان ها می انگارد و، در نهایت، فرانقش متنی که زبان را در ارتباط با بافت موقعیتی قرار می دهد و زمینه تحقق دو فرانقش پیش گفته را مهیا می سازد و بدین گونه، به همراه ابزار انسجامی، متنیت متن را شکل می دهد. در این مقاله، تلاش ما براین است که از منظر فرانقش متنی به خوانش شعری از اخوان بنشینیم و، با بررسی نحوه چینش عناصر در متن، چگونگی استفاده سبکی شاعر از این فرانقشها در بازنمودن ذهن خویش و درونمایه اثرش را نشان دهیم.

Keywords:

زبانشناسی متنبنیاد , فرانقش متنی , انسجام , اخوان ثالث , آن گاه پس از تندر