حسن بحرینی
عباس زارع نژاد

بازدهی دینامیکی حرکات شناورهای تندرو از موضوعات پر اهمیت در سال های اخیر بوده است. مشخصات دینامیکی بخصوص در شناورهای تندرونظامی و مسافربری در چرخه طراحی شناورهاء جای مخصوص به خود را یافته است. در طول قرن گذشته تحقیقات بسیاری بر روی شناورهای تندرواز نوع پروازی در آب آرام و امواج بصورت تئوری و تجربی انجام گرفته است. اکثر کارهایی که در این زمینه انجام گرفته است مربوط به آب آراممی باشد. یکی از عوامل بسیار مهم و موثر در بازدهی دینامیکی شناورهای تندرو ، بحث کاربرد سیستم پیشرفته اسپری ریل ها در آن ها می باشد.امروزه اسپری ریل ها به طور گسترده و در اشکال هندسی مختلف و بهینه شده حاصل از کارهای تجربی و تئوری, به کار گرفته می شوند. در روش تخمینی مقاومت شناورهای پلنینگ که در اکتبر ۱۹۶۴ توسط ساویتسکی منتشر شده است وتاکنون نیز مورد استفاده می باشد. تنها بهبررسی مولفه های نیروی مقاومت لزجی و فشاری پرداخته است. این نیروها به سطح کف بدنه پلنینگ, آن هم بعد از خط سکون وارد می شوند.بنابراین لازم است مولفه های دیگر مقاومت را که سبب بروز خطا در روش ساویتسکی می شوند نیز بررسی نمود. یکی از مهم ترین این مولفه ها، نیرویمقاومت ناشی از اسپری است که در جلوی خط سکون اتفاق می افتد. این درحالی است که در روش مذکور این مولفه به حساب نیامده است. البته درمطالعات قبلی ارائه شده توسط ساویتسکی اشاراتی راجع به این موضوع شده است. همچنین در تحقیقات ساوبتسکی-راس (۱۹۵۲) و ساوبتسکی-نیدینگر (۱۹۵۴) نیز در مورد مولفه نیروی مقاومت اسپری اشاراتی شده است.

شناورتندرو، اسپری ریل، لیفت، بازدهی هیدرودینامیکی