هادی نظری - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه امام خمینی (ره) نوشهر
کریم اکبری وکیل آبادی - استادیار و عضو هیئت علمی دانشگاه امام خمینی (ره) نوشهر
حسن قاسمی - استاد دانشکده مهندسی دریا دانشگاه امام خمینی (ره) نوشهر و دانشگاه امیرکبیر تهران
مجید عسگری - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه امام خمینی (ره) نوشهر

راحتی رانندگی در ارزیابی وسایل نقلیه نقش مهمی دارد. تعداد زیادی محققان وقت خود را به تحقیق و بهبود دستگاه ها برای جذب شوک یا حذفلرزش اختصاص دادهاند. مقایسه سطح جاده با سطح اقیانوس, یکی هموار و دیگری بسیار ناهموار است و به راحتی می تواند منجر به تکان های خشنشود؛ با این حال. تنظیمات تعلیق استفاده شده در کشتی ها برای بهبود راحتی راهبری و تعادل به ندرت وجود دارد. در تمام طرح های چند بدنهسنتی. بدنه ها بخشی جدایی ناپذیر از کل کشتی هستند. این باعث می شود که تمام اثرات موج های ورودی دریافت شده کشتی توسط نفرات به طورکامل احساس شود. این مقاله تغییر اساسی در نحوه طراحی کشتی های دریایی را ارائه می دهد که بتوان کشتی را با سرعت بالا و با راحتی و امنیتهدایت و راهبری نمود. در این رویکرد جدید. بدنه ها به وسیله یک سیستم تعلیق پیشرفته برگرفته از خودرو از سوپراستراکچر جدا می کند. اینکشتی بارهای وارده را به طور متقاطع در سطوح تماس بدنه های جانبی، با به کار بردن فنون های مهندسی تعلیق برای بهینه سازی راهبری و مانورپذیری و دریامانی و ایمنی کشتی, تقسیم می کند. معمولا در چنین سیستم های کنترل حرکت. سیستم تعلیق شامل فنرها و دمپرها استفاده می شود.

کوادماران، هیو، پیچ، سیستم تعلیق، الگوریتم Skyhook