لیلا نعیمی - Department of Medical Education, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran.
مریم علیزاده - Department of Medical Education, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran.
محمد شریعتی - Department of Community Medicine, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran.

مقدمه: استفاده از روش یادگیری مبتنی بر مورد دانشجویان را با تجارب متنوعی در کلاس درس از جمله حل مسئله، ساخت دانش با یکدیگر، ارتباط و مشارکت گروهی آماده می­کند. چالشی که در این زمینه در کشور ما احساس می شود آگاهی کم و ناکافی اعضای هیئت علمی و افراد درگیر در آموزش علوم پزشکی، از مدل ها و اثربخشی آن برای استفاده مناسب و گسترده از این روش فعال یادگیری است. هدف این مقاله، مروری بر شواهد مرتبط با مدل ها، کاربردها، اثربخشی و چالش های روش تدریس مبتنی بر مورد است. روش بررسی: مقاله حاضر یک مطالعه مروری است که از طریق جستجوی غیر نظام­مند در بازه زمانی ۲۰۰۵ تا اکتبر ۲۰۱۵ با کلیدواژه های case based learning, case based teaching, case method teaching, case based discussion در پایگاه ها و مجلات الکترونیکی Google Scholar, Pub Med, ERIC, Willy, ProQuest, Medical Education Online انجام شد. نتایج: در جستجوی منابع ۸۰ مقاله و دو پایان نامه یافت شد. پس از حذف مقالات تکراری از نتایج بازیابی شده،۶۴ مقاله مورد بررسی و دسته بندی قرار گرفت؛ درنهایت نتایج ۲۰ مقاله مرتبط با موضوع پژوهش، وارد مطالعه شد. تعریف یادگیری مبتنی بر مورد به عنوان روشی برای نزدیک کردن محیط آموزشی به محیط واقعی یادگیری، مدل های یادگیری مبتنی بر مورد و کاربرد هرکدام بر اساس تحلیل محیط آموزشی، اصول طراحی سناریو و نتایج مطالعات در مورد اثربخشی این روش در آموزش پزشکی، مورد توجه قرار گرفت. نتیجه گیری: اگرچه در مورد تعریف یادگیری مبتنی بر مورد توافق نظر وجود ندارد، اگر به اصول زیربنایی آن مانند توجه به کیفیت سناریوهای طراحی شده و انتخاب نوع مدل بر اساس سطح مخاطبان توجه شود، این روش می تواند تجربه یادگیری مثبتی برای دانشجویان فراهم سازد.

Case Based Learning, Case Based Teaching, Active learning, یادگیری مبتنی بر مورد, تدریس مبتنی بر مورد, یادگیری فعال