مهدی اسماعیلی - ۱. گروه مدیریت صنعتی، دانشکده مدیریت و حسابداری، پردیس فارابی دانشگاه تهران
غلامرضا جندقی - ۱. گروه مدیریت صنعتی، دانشکده مدیریت و حسابداری، پردیس فارابی دانشگاه تهران
ابوالفضل خسروی - ۱. گروه مدیریت صنعتی، دانشکده مدیریت و حسابداری، پردیس فارابی دانشگاه تهران
احمدرضا قاسمی - ۲. گروه مدیریت صنعتی، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه تهران

زمینه: با توجه به فضای جدید رقابت و کافی نبودن مزیت های رقابتی فعلی برای رقابت پذیری، استفاده از همکاری های فناورانه به عنوان ابزاری اثربخش برای توسعه مزیت رقابتی و از بین بردن شکاف میان توانمندی های موجود و مطلوب، به شمار می آید. در این مقاله سعی شد مدلی طراحی شود تا تبیین کننده ملاحظات اخلاقی باشد که نقش کلیدی در انتقال موثر و ایجاد روابط پایدار بین طرفین ایفا می کند. روش: پژوهش حاضر از نظر روش، توصیفی-پیمایشی با رویکرد کیفی است. جامعه آماری پژوهش شامل کارشناسان خبره و فرهیختگان دانشگاهی و صنعتگران هستند. نمونه آماری تعداد ۱۰ نفر از خبرگان هستند. روش نمونه گیری، غیرتصادفی هدفمند با استفاده از تکنیک گلوله برفی است. ابزارهای تحلیل اسناد و مصاحبه برای گردآوری داده به کار گرفته شده است. داده ها با استفاده از روش تحلیل مضمون مورد بررسی و ارزیابی گرفته است. یافته ها: طبق مدل اولیه، برگرفته از مطالعه مقالات مرتبط و سپس توسعه آن بر اساس یافته های مصاحبه های انجام شده با خبرگان و کدگذاری یافته های پژوهش، چهار بعد شامل ابعاد فرهنگی-اجتماعی، سیاسی-قانونی، سلامت-محیط زیست و توسعه اقتصادی به عنوان ابعاد اصلی مدل اخلاق در انتقال فناوری شناسایی شد. نتیجه گیری: به منظور ایجاد روابط پایدار بین طرفین انتقال فناوری و انتقال موثر، شرکت ها و نهادهایی که قصد انجام انتقال فناوری دارند باید ابعاد فوق و مولفه های مرتبط را در پروژه های انتقال، مدنظر قرار دهند.

Ethics, Technology transfer, Culture, Politics, Health, Economy, اخلاق, انتقال فناوری, فرهنگ, سیاست, سلامت, اقتصاد