ارزیابی تناسب اراضی برای روش های مختلف آبیاری با استفاده از روش پارامتریک (مطالعهموردی: بخشی از دشت شهید رجایی استان خوزستان)

رشد روز افزون جمعیت و محدودیت منابع آب و خاک لزوم توجه به عوامل تاثیرگذار بر تولیدات غذایی از جمله تناسب روشآبیاری با اراضی زراعی را بیش از پیش آشکار نموده است. این تحقیق با هدف مقایسه روش های مختلف آبیاری بر اساس روشپارامتریک در منطقه ای به وسعت ۲۲۵۰ هکتار در دشت شهید رجایی استان خوزستان صورت گرفته است. خصوصیات خاکمنطقه مورد مطالعه شامل بافت، عمق، شوری، محتوای کربنات کلسیم، شرایط زهکشی و شیب خاک از مطالعه خاک شناسیمربوط به سازمان آب و برق استان خوزستان به دست آمد. پس از تجزیه و تحلیل ویژگی های خاک، نقشه های تناسب برایروش های آبیاری سطحی، قطره ای و بارانی، با استفاده از تکنیک های سنجش از دور ( RS ) و سیستم اطلاعات جغرافیایی GIS تهیه شد. نتایج نشان داد که سیستم آبیاری بارانی با شاخص قابلیت آبیاری بین ۹۲ / ۲۹ تا ۷۵ / ۶۰ ، در ۲۲۴۲ هکتار از اراضی موردمطالعه، معادل ۶ / ۹۹ درصد اراضی، نسبت به سایر روش های آبیاری ارجحیت دارد. روش آبیاری قطرهای نیز در ۸ هکتارباقیمانده از اراضی، معادل ۴ / ۰ درصد اراضی، مناسب ترین روش تشخیص داده شد. بررسی ها مشخص کرد که عوامل اصلیمحدود کننده در استفاده از روش های آبیاری سطحی و بارانی شوری، قلیاییت و زهکشی و مهم ترین عوامل محدود کننده دراستفاده از آبیاری قطرهای نیز شوری، قلیاییت، زهکشی و محتوای کربنات کلسیم خاک می باشند. علاوه بر موارد مطروحه، نتایجاین پژوهش تایید کرد که استفاده از روش پارامتریک برای ارزیابی اراضی، در انتخاب اراضی مناسب روش های مختلف آبیاریموثر بوده و سبب افزایش دقت در برآورد مساحت متناسب با هر روش آبیاری می شود

Keywords:

آبیاری بارانی , آبیاری سطحی , آبیاری قطرهای , تناسب اراضی , روش پارامتریک