فرنوش فلاح پور - استادیار گروه اگروتکنولوژی،دانشگاه فردوسی
اسماء نجفی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه فردوسی مشهد

براساس پیش بینی های جهانی، جمعیت کره زمین تا سال ۲۰۵۰ به بیش از نه میلیارد نفر خواهد رسید. یکی از چالش های اساسی، تامین منابع غذایی برای این جمعیت رو به رشد خواهد بود. با توجه به سطح زیر کشت اراضی کشاورزی در حال حاضر و محدودیت هایی که مناطق خشک جهان در جهت توسعه اراضی کشاورزی دارند از جمله دسترسی به منابع آبی با کیفیت و کمیت مناسب موانعی را در تولید محصولات کشاورزی بوجود خواهد آورد. بنابراین بشر در قرن حاضر باید به دنبال راه های جایگزینی به منظور تولید منابع غذایی مورد نیاز خود باشد. در این ارتباط کشاورزی شهری از جمله رویکردهایی است که می تواند در تامین بخشی از محصولات کشاورزی مورد نیاز جمعیت شهرنشین اثرگذار باشد. با این وجود در توسعه این سیستم ها نیز فراهمی آب از جمله الزامات اساسی است، بنابراین در این مطالعه امکان استفاده از منابع آبی متنوع از جمله منابع آب سبز، منابع آب اکستری و سایر آب های نامتعارف در کشاروزی شهری مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج مطالعات متعدد حاکی از آن است که در صورت مدیریت مناسب و انتخاب الگوی کاشت متناسب با منابع آبی و تلفیق مدیریت با رویکردهای اقتصاد چرخشی می توان تولید پایداری از محصولات کشاورزی را در محیط شهری به همراه داشت.

آب سبز، آب خاکستری، الگوی کاشت، آبیاری