محمد نوفرستی
زهرا نوروزی

تنزل قابل توجه ارزش ریال در سال­های اخیر سبب گشته است تا لزوم تغییر واحد پول مورد توجه خاص قرار گیرد. هر چند تغییر واحد پول ملی و معرفی ریالی با ارزش­تر از ریال قدیم دارای فواید مشهودی است اما به دلیل نگرانی از بروز شرایط تورمی، در انجام آن تردید و تعلل می­شود.این مقاله سیاست تغییر واحد پول ملی را از جنبه تورمی بودن آن مورد بررسی قرار داده است و برای این منظور بر عرضه پول تمرکز می­یابد. سوال آن است که آیا سیاست تغییر واحد پول می­تواند از طریق تغییر ضریب افزایش پول به تغییر عرضه پول منجر شود؟ برای این منظور تابع تقاضایی برای اسکناس و مسکوک بر اساس مبانی نظری تصریح و به کمک آمار سری زمانی سال­های ۱۳۳۸ تا ۱۳۹۱ به روش هم جمعی برآورد شده است. نتایج مبین آن است که تغییر واحد پول، تقاضا برای اسکناس و مسکوک را افزایش داده و نسبت اسکناس و مسکوک به سپرده­ های بانکی را افزایش می­دهد. با افزایش این نسبت، ضریب افزایش  پول کاهش پیدا می­کند. در نتیجه سیاست تغییر واحد پول را می­توان به عنوان یک سیاست ضد تورمی تلقی کرد. در عین حال برای بررسی تورم ­زا بودن سیاست تغییر واحد پول در کشور­هایی که اقدام به اجرای چنین سیاستی کرده­ اند، تابعی براساس رابطه مقداری پول برای کشورهایی که داده­ های آماری مورد نیاز وجود داشته است تصریح و برآورد شده است. نتایج نشان می­ دهد که نه تنها سیاست تغییر واحد پول ملی به تورم دامن نزده است، بلکه در برخی از کشورها منجر به کاهش تورم نیز شده است

Dropping Zeroes from Rial, Revaluation of National Currency, Redenomination, Inflation, Co-Integration, حذف صفر از ریال, بازسنجی ارزش پول ملی, تغییر واحد پول, تورم, همجمعی