بررسی تطور استعاره از عبدالقاهرجرجانی تا یاکوبسن

استعاره به عنوان یکی از صور بیانی، دوره پر فراز و نشیبی را پشت سر گذاشت و مبحث مهمی از پژوهش های ادبا و زبانشناسان را به خود تخصیص داد. در قرن پنجم، جرجانی بلاغی مشهور ایرانی با تالیف دو کتاب در حوزه بلاغت تحولیبزرگ در بلاغت به وجود آورد. نظریات و عقاید جرجانی که ترکیب یافته از نظرات پیش ینیان و معاصران و می باشد، برجنبه هنر و ذوقی استعاره تاکید ورزیده است. نظریه استعاره و در مکتبش که شامل آراء بلاغیونی؛ مانند سکاکی،خطیب قزوینی و تفتازانی است، دچار دگرگیسی شده و اگرچه این بلاغیون، شعب جدید بر آن افزودند؛ اما بخش هامهمی از نظریات و در آثار ایشان مسخ شد و به فراموشی سپرده گردید. این مقاله، عبدالقاهر جرجانی را که از اصلی تریننظریه پردازان استعاره در سرزمین ها اسلامی است معرفی کرده که البته به دلیل تازگی و به روز بودن بسیار از مباحثشتا امروز نیز مورد بحث و بررسی بلاغیون و زبانشناسان قرار دارد. این مقاله با شیوه توصیفی تحلیلی و تکیه بر منابعکتابخانه ای ، برآن است که دگرگیسی معنا استعاره را در بلاغیون پس از جرجانی و زبان شناس سیاختارگرایی موسوم بهرومن یاکوبسن مورد بررسی و واکاو قرار دهد و به این مهم برسد که اصلی ترین اشتراک جرجانی و یاکوبسن، درکشان اززبان به شکل نظامی از ارتباطات است.

Keywords:

عبدالقاهر جرجانی , استعاره , سکاکی , تفتازانی , یاکوبسن