علیرضا زارعی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی بهداشت، ایمنی و محیط زیست (HSE)، موسسه آموزش عالی تابناک لامرد -
مبینا کریمیان - دانشجوی کارشناسی بهداشت حرفه ای و ایمنی کار، دانشگاه علوم پزشکی سبزوار -

ارگونومی علمی هست انسان محور که از رابطه عام و موثر بین انسان و تکنولوژی سخن می گوید و می کوشد تا با شناخت تعامل بین عوامل انسانی و ویژگی های تکنولوژی و محیط، بیشترین بهره وری را برای یک سازمان ایجاد نماید. چون هدف انسان از کار ساختن دنیایی بهتر است و ساختن پدیده هایی که در آن تفکر انسان نقش دارد را تکنولوژی می نامیم، بشر به دنبال گسترش کمی و کیفی دامنه فعالیت های خود از طریق ارتباط بهینه انسان و تکنولوژی است که در نتیجه چنین ارتباطاتی در عصر ما موجب سهولت کار کردن، ارتقای سلامت و ایمنی کار و لذت از کار و تطابق فیزیکی و فرهنگی با ماشین آلات و تکنولوژی خواهد گردید. با بررسی رشد و توسعه علم ارگونومی در سال های گذشته (از دهه ۱۹۵۰ میلادی تاکنون) می توان دریافت که این علم همواره در تلاش بوده تا قابلیت اجرای کار و بهره وری سازمان را همراه با حفظ سلامت نیروی کار و تامین ایمنی و آسایش کارکنان افزایش دهد. این واقعیت را در مطالعه جایگاه ارگونومی در نظام مطالعه زمان و حرکت - نظام مطاالعه کار - نظام تحقیق در عملیات و نظام توسعه سازمانی، می توان دریافت. در این مقاله با مرور و چگونگی رشد و توسعه علم ارگونومی و خدمات این علم در دهه های گذشته به مطالعه رویکردی که این علم در ارتقا سلامت و ایمنی کار داشته می پردازیم و چالش هایی را که در آینده ارگونومی در این حوزه با آن ها روبروست، بررسی خواهیم کرد.

ارگونومی، سلامت و ایمنی، توسعه سازمانی، نظام مطالعه کار