حدیثه حیدری - فوق لیسانس علوم اقتصادی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز

چکیدهانگیزش نیروی انسانی محرکی درونی و شخصی است که فرد را به انجام فعالیت های شغلی به صورتی کارا و اثربخش تشویق می کند. انگیزش شغلی یکی از ارکان سنتی مطالعات مدیریت منابع انسانی است که ردپای آن در مطالعات مشهور هاثورن و گروه تحقیقاتی التون مایو قابل ریشه یابی است. بدون تردید افزایش انگیزه کارکان رکنی اساسی در بهبود بهره وری سازمان و نیروی انسانی داشته و سنگ بنای هر پیشرفتی در سازمان است. انگیزه رابطه تگاتنگی با سایر ارکان بهبود نیروی انسانی همچون رضایت یا ماندگاری نیروی انسانی دارد لذا نیروی انسانی در هر سازمانی یکی از عوامل مهم در پیشبرد اهداف سازمان تلقی می شود. در جهت نیل به افزایش کارایی و بهره وری هر چه بیشتر این عامل باید عوامل انگیزاننده را در فرد شناخت و سپس برای ارضای این نیازها در جهت افزایش کارائی همت گماشت. کلیه صاحبنظران مدیریت انگیزش را فرایندی پیچیده و بنابراین دارای ماهیت چند بعدی دانسته اند از این رو فهم و کاربرد آن نیازمند وقوف بر دانش مربوط و هنر بکارگیری آن می باشد. برای هر مدیری در سازمان آگاهی از مسئله انگیزش کارکنان که در واقع پی جویی علت و سبب حرکت و رفتارهای اعضا و افراد سازمان است ضرورت تام دارد. کنکاش در مسئله انگیزش پاسخ به چراهای رفتار آدمی است؛ آگاهی از مسئله انگیزش کارکنان یکی از مسئولیت های مهم هر مدیری است. درواقع هر شخصی در جایگاه مدیریت، اگر می خواهد بیشتر از کارکنان خود شناخت پیدا کند، نیاز دارد تا از میزان انگیزه کارکنان شرکت یا سازمان خود مطلع شود.

واژه کلیدی: ارتقاء رفتاری، انگیزش کارمندان، محیط کار