مهدیه حیدری - فوق لیسانس مدیریت محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران

چکیدهبر اثر بهبود وضع پزشکی و بهداشتی در سراسر جهان، جمعیت جهان به طرز بی سابقه ای افزایش یافته است. این بهبودها به افزایش امید زندگی کمک کرده اند. پیشرفت فنون پزشکی به ویژه در کاستن نرخ مرگ و میر در زمان تولد و یا دوران کودکی که در گذشته رواج داشت، نقش تعیین کننده ای داشته است. تجربه کشور هایی مانند هند و چین نشان داد که جمعیت های بالا لزوما مشکل اقتصادی ایجاد نمی کند و می تواند فرصتی برای اقتصاد کشور باشد، به عنوان نمونه در چین با وجود جمعیت یک میلیارد و ۳۰۰ میلیونی سیاست مربوط به تک فرزندی دیگر مطرح نیست و این کشور تلاش می کند رشد جمعیت خود را نگه دارد و حتی افزایش دهد زیرا به این نتیجه رسیده است که با تئوری های رشد سرمایه انسانی، می توان هزینه ها را کاهش داد و رشد های اقتصادی بالا را رقم زد و با برنامه هایی که داشتند مشکلی هم درخصوص زیرساخت ندارند. نتایج نشان می دهد عواقب رشد سریع جمعیت، بیشتر دامن کشورهای جهان سوم را می گیرد و کشورهای توسعه یافته تا حدود زیادی از این عواقب مصون هستند؛ زیرا در آن کشورها جمعیت دارای رشد سریع و نامتوازن نیست. به علاوه اینکه رفاه معیشتی جهان توسعه یافته اجازه سرکشی به فزونی جمعیت نمی دهد تا غبار فقر و رنج ترمیم معاش را بر رخساره حس کنند. البته باید به این نکته توجه نمود که مصرف بالای جهان توسعه یافته در حدی مسرفانه است که همین جمعیت اندک را نیز با بحران های خاصی -که بیشتر از سنخ زیست محیطی و مسائلی چون پدیده سالخوردگی و عوارض بغرنج آن می باشد؛ روبه رو کرده است.

واژگان کلیدی: معضلات جمعیتی، آسیب سناریوی غیر محتمل، رشد جمعیت، مدیریت شهری