مهدیه حیدری - فوق لیسانس مدیریت محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران

چکیدهیکی از مشکلات اساسی شهرهای امروزی جهان معضلات زیست محیطی می باشد. اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم تا به امروز را می توان آغازگر موج جدیدی در طراحی معماری و شهری؛ استفاده کاربردی از بام یا بالکن به عنوان فضای قابل استفاده و کاربردی دانست. آغاز این موج ریشه در تغییرات کیفی داشت که شهرهای بزرگ به دلیل ازدیاد جمعیت، بالا رفتن نرخ زمین های شهری و کمبود فضای باز شهری خصوصا در مراکز شهرهای بزرگ درگیر آن بودند. بام های سبز می توانند در انواع “متمرکز و فشرده”، “نیمه متمرکز ” و “گسترده یا وسیع” بسته به عمق متوسط کشت و میزان تاسیسات مورد نیاز طبقه بندی شوند. بامهای سنتی سبز که نیازمند عمق متعارفی از خاک برای رشد گیاهان حجیم و چمن معمولی می باشند، به عنوان بام های سبز متمرکز مطرحند. این نوع بامها نیازمند آبیاری، کوددهی و سایر مراقبتها می باشند. در مقابل، بامهای سبز وسیع یا گسترده، به عنوان سیستمهای خودنگهدار در نظر گرفته شده و به حداقل تاسیسات نگهداری، شاید تنها یکبار در سال هرس یا کوددهی برای افزایش رشد گیاهان، نیاز دارند. اگر چه ساخت روف گاردن شباهت های زیادی به محوطه سازی دارد اما محدودیت وزن، مهمترین عاملی است که باعث می شود تا تغییرات در انتخاب مصالح و حتی نحوه اجرای آنها به وجود آید. اما نکته مهمتر از این موضوع برنامه ریزی تقسیم وزن المانها ی روف گاردن در محل های مناسب است چرا که باری که برای برف محاسبه شده بصورت یکنواخت در روی کل بام پیش بینی شده اما بار در روف گاردن در بسیاری از نقاط بصورت متمرکز می باشد.

واژه کلیدی: طراحی بام، ساخت بام سبز، شهرسازی مدرن