مهناز پرنیان - آموزگار آموزش و پرورش کرمانشاه

فردوسی نگاه تیزبین و ذهنی سرشار دارد، او هم در خلق مضامین تازه و هم در ابداع ترکیبات و تصاویر بدیع، موفق عمل کرده و مضمون آفرینی تازه خود را با مهارتی بسیار و خلاقانه با استفاده ی منحصر به فرد از صور خیال و صنایع ادبی شکل می دهد. فردوسی در بعضی از ابیات، اوج هنرنمایی خود را در تداعی معنی و ارائه تصویر زنده پیش روی خواننده می گذارد. موضوع این رساله «افعال تصویرساز در شاهنامه ی فردوسی» است. منظور از صور خیال در این پایان نامه، مجاز، تشبیه، استعاره، کنایه، نماد، اغراق، ایهام، حسن تعلیل، حس آمیزی است. در این رساله کوشش پژوهنده بر این بوده است تا نشان دهد این اثر به سبب وجوه ادبی و بلاغی فراتر از یک متن منظوم است. هدف از تدوین این پایان نامه شناخت قلمرو صورخیال، استخراج عناصر خیال در شاهنامه و شناخت تصاویر، ترکیب ها و شیوه های تصویرسازی با فعل است پس از بررسی کارکردهای فعلی در شاهنامه به این نتیجه رسیدیم که: اولا حوزه تحقیق و شناخت فعل تنها به مباحث دستور زبان محدود نمی ماند، در ثانی نشان داده می شود که تصویرسازی شعری در شاهنامه فردوسی به وسیله خود زبان نیز صورت گرفته است، ثالثا مشخص می گردد که فردوسی از فعل به عنوان «مولفهه معنایی»، برای اهدافی چون نشان دادن اختلاف معنایی، اهداف خاص و نشان دادن جهان بینی خویش، بهره گرفته است.

شاهنامه فردوسی، صورخیال، تصویر، افعال تصویرساز