بررسی تاثیر مهارت های رفتار درمانی دیالکتیک در کاهش رفتارهای مخاطره آمیز بیماران با علایم نیمه بالینی مرزی

مقدمه: تکانشگری به معنی عمل سریع ذهن بدون دوراندیشی و قضاوت هوشیار می باشدکه با کمترین تفکر نسبت به رفتارهای آینده یا عمل کردن بر پایه افکاری که بهترین گزینه فرد یا دیگران نمی باشد درنظر گرفته می شود. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی مهارت های مبتنی بر تغییر و پذیرش رفتاردرمانی دیالکتیکی در کاهش رفتارهای مخاطره آمیز بود. مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک کارآزمایی با روش مبتنی بر ملاک بود. جامعه آماری پژوهش زنان مبتلا به رفتارهای تکانشی شهر اراک بودند که از بین ایشان ۳۲ نفر که تمایل به شرکت در برنامه آموزشی و درمانی داشتند به عنوان نمونه انتخاب شده و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و در لیست انتظار تقسیم شدند. گروه آزمایش ۱۶ جلسه تحت آموزش و درمان رفتار درمانی دیالکتیک قرار گرفتند. با توجه به اینکه طرح تحقیق پیش آزمون و پس آزمون با گروه در لیست انتظار بوده است، ابزار اندازه گیری تکانشگری بارت در دو نوبت قبل و بعد از آموزش مورد اجرا قرار گرفت. داده های جمع آوری شده از این پرسشنامه با  روش آماری توصیفی و استنباطی تحلیل کوواریانس چند متغییری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: رفتارهای مخاطره آمیز پس از آموزش مهارت های مبتنی بر پذیرش و تغیر رفتار درمانی دیالکتیک در گروه آزمایش، به طور معنی داری  کاهش پیدا کرد. اما میزان این متغیر در گروه در لیست انتظار از نظر آماری تفاوت معنی داری نداشت. نتیجه گیری: مهارت های رفتاردرمانی دیالکتیک موجب کاهش رفتارهای مخاطره آمیز رفتارهای تکانشی و خشم های انفجاری بیماران با علایم نیمه بالینی اختلال شخصیت مرزی می شود و از نتایج این پژوهش در کاهش رفتارهای آسیب رسان استفاده کرد.

Keywords:

Dialectical Behavior Therapy , Anger , Impulsivity. , رفتاردرمانی دیالکتیک , خشم , تکانشگری.