تاثیر تمرکززدایی مالی بر شاخص های سلامت در ایران

مقدمه: از دیدگاه مالی، تمرکززدایی، انتقال مدیریت منابع و انجام مخارج از دولت مرکزی به دولت های محلی است. بسیاری از مطالعات تجربی پیشین، اجرای تمرکززدایی مالی صحیح را یکی از عوامل بهبود برون داده های سلامت در کشورهای درحال توسعه بیان می کنند. بر این اساس، هدف اصلی این مطالعه بررسی تاثیر شاخص های تمرکززدایی مالی بر شاخص های سلامت، در کشور ایران است. مواد و روش ها: این مطالعه با استفاده از داده های سری زمانی ۱۳۹۳-۱۳۷۱ به بررسی رابطه بلندمدت بین شاخص های سلامت، شاخص های تمرکززدایی مالی، درآمد سرانه و سرانه پزشک پرداخته است. به این منظور از آزمون هم جمعی (هم انباشتگی) پارک و روش رگرسیون هم جمعی کانونی (CCR) استفاده شده است. هم چنین، تحلیل داده ها و نتایج به کمک نرم افزار Eviews انجام شده است. یافته ها: بر اساس نتایج به دست آمده از برآورد مدل به روش CCR، تمرکززدایی مالی درآمد، تمرکززدایی مالی مخارج، تمرکززدایی مالی قدرت خودگردانی، درآمد سرانه و سرانه پزشک، شاخص های سلامت را در بلندمدت بهبود می بخشند. یک درصد افزایش در شاخص های تمرکززدایی مالی، به طور متوسط امید به زندگی را در بلند مدت ۱۴/۰ درصد افزایش و نرخ مرگ ومیر نوزادان را در بلند مدت ۲۱/۰ درصد کاهش می دهد. نتیجه گیری: فراهم کردن بسترهای لازم جهت گسترش تمرکززدایی مالی، می تواند به ارتقای سطح سلامت در کشور کمک کند.

Keywords:

Health , Fiscal Decentralization , Canonical Co-integration Regression (CCR). , سلامت , تمرکززدایی مالی , رگرسیون هم جمعی کانونی (CCR).