بررسی اثر تاریخ کاشت و رقم کلزا بر جمعیت و خسارت شته خردل Lipaphis erysimi در مزارع کلزای استان خوزستان

Publish Year: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 192

This Paper With 14 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JAEN-83-1_001

تاریخ نمایه سازی: 23 شهریور 1401

Abstract:

در این تحقیق آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی با ۳ تیمار (تاریخ کاشت های ۲۰، ۳۰ آبان و ۱۰ آذرماه) و ۴ تیمار فرعی (ارقام هایولای ۴۰۱، ۳۰۸، PF و Option) با چهار تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی بهبهان طی دو سال زراعی (۱۳۸۳- ۱۳۸۴ و ۱۳۸۴- ۱۳۸۵) انجام شد. آزمایش در دو قطعه سم پاشی شده (با شته کش پی متروزین به میزان ۱ لیتر در هکتار) و سم پاشی نشده انجام شد و سایر عملیات زراعی کاشت و داشت برای همه ارقام در دو قطعه یکسان بود. طول ساقه آلوده، درصد آلودگی، شاخص آلودگی، تعداد کپسول در ساقه اصلی، تعداد دانه در کپسول، وزن هزار دانه، عملکرد دانه در هر دو قطعه اندازه گیری و میانگین ها با آزمون دانکن مقایسه شدند. نتایج مقایسه میانگین عوامل مورد بررسی تحت اثر متقابل سال، تاریخ کاشت و رقم، نشان داد که حداقل شاخص آلودگی (۰/۹۷ و ۱) مربوط به رقم هایولای ۴۰۱، در تاریخ کاشت ۲۰ آبان در هر دو سال آزمایش بود. حداکثر شاخص آلودگی (۷/۰۸ و ۶/۳۹) به ترتیب مربوط به رقم PF و اوپشن در سال ۸۴ و ۶/۲۶ و ۴/۱۴ مربوط به همان ارقام در سال ۸۵ در تاریخ کاشت ۱۰ آذر بود. حداکثر عملکرد دانه متعلق به رقم هایولای ۴۰۱ (۳۷۲۶ کیلوگرم در هکتار) در تاریخ کاشت ۲۰آبان در سال ۸۵ و حداقل عملکرد دانه مربوط به ارقام PF (۱۷۳۸ کیلوگرم در هکتار) و اوپشن (۱۸۵۵کیلوگرم در هکتار) در تاریخ کاشت ۱۰ آذر در سال ۸۴ بود. حداقل کاهش عملکرد دانه در شرایط سم پاشی نشده در تاریخ کاشت ۲۰ آبان (حدود ۱۲-۲۰ درصد) و حداکثر کاهش عملکرد در تاریخ کاشت ۱۰ آذر (حدود ۲۳- ۳۳ درصد) در همه ارقام ارزیابی شد. بنابراین با رعایت تاریخ کاشت مناسب (۲۰ و ۳۰ آبان) و با استفاده از ارقام زودرس هایولای ۴۰۱ و ۳۰۸ می توان از اوج جمعیت و خسارت شته ها به حساس ترین مرحله رشدی کلزا ( مرحله گل دهی) فرار و از کاهش عملکرد جلوگیری نمود.

Authors

یداله خواجه زاده

عضو هیات علمی بخش تحقیقات گیاهپزشکی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، اهواز، ایران

علی اکبر کیهانیان

عضو هیات علمی موسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران