سعیده مدبر - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی بالینی دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
سجاد حضرتی - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات، تهران، ایران

مولتیپل اسکلروزیس از شایعترین بیماریهای مزمن سیستم عصبیمرکزی است. مزمن بودن ماهیت بیماری و سبب شناسی چندعاملی میتواند اثر مخربی بر کیفیت زندگی و ساختار روانی داشته باشد. بنابراین این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر هیجانات ناسازگارانه، کیفیت زندگی و شفقت به خود مبتلایان به مولتیپل اسکلروزیس انجام شد. پژوهش نیمهآزمایشی از نوع پیش-آزمون، پس آزمون و پیگیری سه ماهه بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس مراجعهکننده به بیمارستان سینای شهر تهران در سال ۱۳۹۹ تشکیل داد. با نمونهگیری در دسترس ۳۰ نفر انتخاب و بهصورت تصادفی در دو گروه مساوی گمارده شدند. مداخله درمانی طی ۸ جلسه (۱ جلسه ۶۰ دقیقه ای در هفته) برای گروه آزمایش اعمال شد، اما گروه کنترل مداخلهای دریافت نکرد. برای گردآوری دادهها از چک لیست اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه افسردگیاضطراباسترس، پرسشنامه کیفیت زندگی و پرسشنامه شفقت به خود استفاده شد. تحلیل دادهها با استفاده از واریانس با اندازهگیریهای تکراری انجام شد. نتایج نشان داد کیفیت زندگی و شفقت به خود آزمودنیهای گروه آزمایش در مقایسه با آزمودنیهای گروه کنترل بهطور معنیداری افزایش یافته است و این افزایش در مرحله پیگیری پایدار مانده است (۰۵/۰>P). همچنین، نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد نسبت به گروه کنترل بهطور معنیداری بر تعدیل هیجانات ناسازگارانه آزمودنیهای گروه آزمایش اثربخش بوده است (۰۵/۰>P). نتایج نشاندهنده اهمیت درمان پذیرش و تعهد بر سازههای روانی و رفتاری مبتلایان به مولتیپل اسکلروزیس بود. بنابراین، متخصصان روانشناسی و درمانگران میتوانند از این رویکرد مداخلاتی در کنار درمان دارویی مرسوم برای ارتقای عملکرد روانی-اجتماعی بیماران مزمن استفاده نمایند.

هیجان ناسازگارانه، کیفیت زندگی، شفقت به خود، درمان پذیرش و تعهد، بیماری مزمن