مینا ابوالفضلی - کارشناس ارشد پرستاری، مرکز مطالعات و توسعه آموزش پزشکی، معاونت آموزشی، دانشگاه علوم پزشکی البرز، البرز، ایران.
مهشید اکبری - کارشناس ارشد پرستاری داخلی جراحی، بیمارستان قائم، کرج، ایران
بهمن آقایی - دکترای پرستاری، گروه داخلی جراحی، دانشکده پرستاری مامایی، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران
لیلی چراغی - کارشناس پرستاری، بیمارستان قائم، کرج، ایران
محمد عباسی نیا - دکترای پرستاری، گروه داخلی جراحی، دانشکده پرستاری مامایی، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران.

با توجه به اثرات نامطلوب استرس شغلی بر سلامت جسمی و روانی کارکنان مراقبت های بهداشتی و همچنین کاهش کیفیت مراقبت، پژوهش حاضر با هدف بررسی سطح استرس شغلی در پرستاران وارتباط آن با عوامل دموگرافیک انجام شد.جامعه پژوهش توصیفی - همبستگی حاضر شامل کلیه پرستاران و بهیاران شاغل در بیمارستان قائم بود که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. پرسشنامه استاندارد استرس شغلی اسیپو بین افراد منتخب توزیع گردید که مشتمل بر دو بخش شامل مشخصات دموگرافیک افراد و ابعادی از جمله بار کاری، بی کفایتی، دوگانگی، محدوده نقش، مسئولیت و محیط فیزیکی می باشد. بر اساس امتیازها در هر حیطه سطح استرس شغلی تعیین شده و به چهار سطح کمتر از حد طبیعی، استرس طبیعی، استرس متوسط و استرس شدید تقسیم شد. تجزیه و تحلیل آماری داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار۲۱ SPSS انجام گردید.بیش از ۵۷ %از نمونه ها، دارای استرس متوسط و شدید بودند. همچنین بین میانگین استرس شغلی جنس، سن، تحصیلات و سابقه کاری، تفاوت معنی داری مشاهده نشد( ۰/۰۵ p > تنها تفاوت مربوط به سمت کاری مختلف بود، به گونه ای که گروه بهیار دارای کمترین سطح استرس و گروه سرپرستار بالاترین میزان استرس شغلی را داشتند.با توجه به سطح بالای استرس شغلی، پیشنهاد می شود با اقدامات مدیریتی مناسب و برنامه ریزی های دوره ای در جهت کاهش مسائل مربوط استرس شغلی گام برداشت

استرس شغلی، پرستاران، عوامل دموگرافیک