ساخت نهادی آموزش عالی و توسعه اجتماعی در ایران؛ چالشهای پیشرو

توسعه اجتماعی یکی از مهمترین ساختهای جامعوی است که از طریق کلیت هایی مانند ساختار و نهاد، و زیرمجموعه هایی مانندامر آموزش و توسعه انسانی، اهداف خود در برساخت خیر عمومی را ترسیم میکند. ایجاد اعوجاج در ساختار نهادی این کلیت و یازیرمجموعههای آن مانند آموزش )عالی( منجر به عدم دستیابی به اهداف پیشبینی شده میشود. در ایران مسئله کاستی نقشنهادی دولت در تضمین حمایت از آموزش عالی از طریق شواهد متنوعی مانند پولی شدن آموزش و سیر نزولی نرخ آموزش دولتیدر مقابل آموزش پولی، هم به کالایی شدن آموزش عالی منجر شده و هم اساسا توسعه اجتماعی را در ساحت مفهومی مورد اشارهجیمز میجلی به نام ساختارگرایی نهادی، دچار تحریف کرده است. هدف از این پژوهش تاکید بر لزوم بازنمایی این موضوع در حوزهعمومی و بازآفرینی نقش نهادی دولت در این رابطه است. این هدف، در روشی کیفی و به صورت توصیفی-تحلیلی و انتقادی موردسنجش قرار گرفته است. یافته های این تحقیق شامل پولی شدن و کالایی شدن آموزش، اولویت درآمدزایی و ساختارهای مالی دردانشگاهها بر امر آموزش و پژوهش، حمایت اندک دولت از دانشجویان تحصیلات تکمیلی، عدم وجود تقاضای موثر به علت پولی شدنآموزش در دانشگاهها، نشان میدهد غفلت از درک نقش نهادی دولت و ساختارهای حمایت کننده در این عرصه، عملا شاخص توسعهاجتماعی را در میان مدت و بلند مدت دچار اعوجاج خواهد کرد.

Keywords:

توسعه اجتماعی , ساختارگرایی نهادی , دولت , آموزش عالی , کالایی شدن