مقایسه دو شیوه تمرینی منتخب روی برخی متغیرهای فیزیولوژیکی و عملکردی بازیکنان نوجوان تنیس روی میز باشگاهی

مقدمه و هدف: شناسایی موثرترین شیوه های تمرینی برای توسعه قابلیت های جسمانی و عملکردی ورزشکاران از اهمیت خاصی برخوردار است. هدف تحقیق حاضر مقایسه دو شیوه تمرینی منتخب روی برخی متغیرهای فیزیولوژیکی و عملکردی بازیکنان تنیس روی میز باشگاهی بود. مواد و روش ­ها: تعداد ۱۶ بازیکن نوجوان پسر در گروه های تمرین ترکیبی (تعداد ۱۰ نفر با شاخص توده بدنی ۶۵.۳±۱۹.۱ کیلوگرم برمترمربع) و تمرین سنتی (تعداد ۸ نفر با شاخص توده بدنی ۲۱.۱±۱۹.۱ کیلوگرم بر مترمربع) که حداقل دو سال تجربه شرکت در مسابقات استانی داشتند، به شکل در دسترس انتخاب شدند. در تمرینات سنتی تاکید روی تمرین های مهارتی و در ترکیبی منتخب تمرکز روی تمرینات قدرتی- هوازی بود که به مدت هشت هفته و سه جلسه در هفته انجام شد. برخی متغیرهای موثر در اجرای آزمودنی ها شامل توان بی هوازی، توان هوازی، سرعت و عملکرد مهارتی در پیش و پس آزمون در شرایط نسبتا یکسان اندازه ­گیری شد. داده ها با آزمون تحلیل کوواریانس در سطح معناداری ۰/۰۵>P تحلیل شدند. یافته ­ها: نتایج نشان داد که در متغیرهای سرعت (ترکیبی=۱۱.۹- ؛ سنتی=۰.۵%)، چابکی (ترکیبی=۸.۹-% ؛ سنتی= بدون تغییر)، اوج توان بی هوازی (ترکیبی=۱۴.۵؛ سنتی=۱۷.۳-%)، میانگین توان بی­ هوازی (ترکیبی=۵.۹ ؛ سنتی=۲۳.۴-%)، ظرفیت هوازی (ترکیبی=۵.۹ ؛ سنتی=۰.۵۵-%)، قدرت مچ­ دستی (ترکیبی=۲۵.۹؛ سنتی=۴%) بهبودی معناداری در گروه ترکیبی نسبت به سنتی مشاهده شد (۰/۰۵>P). از سوی دیگر، در مهارت های تاپ اسپین فورهند (ترکیبی=۴۶.۵ ؛ سنتی=۷۴.۷%) و تاپ اسپین بک هند (ترکیبی=۵۱.۲ ؛ سنتی=۸۳.۲%) آزمودنی های گروه سنتی پیشرفت معناداری نسبت به گروه تمرین ترکیبی نشان دادند (۰/۰۵>P). بحث و نتیجه گیری: نتایج حاکی از آن است که اجرای ­تمرینات سنتی احتمالا تغییرات قابل توجهی روی قابلیت های فیزیولوژیکی بازیکنان ایجاد نکرد و حتی بازیکنان تنیس روی میز ممکن است در مسابقات متوالی کاهش در عملکرد را تجربه نمایند. 

Keywords:

Aerobic power , Anaerobic power , Adolescent , Table tennis. , توان بی هوازی , توان هوازی , نوجوان , تنیس روی میز