پایش آزمایشگاهی مقاومت الکتریکی بتن

روش های رایج کنترل گیرش، سخت شدگی، روند کسب مقاومت بتن، آزمایش های تعیین زمان گیرش ملات ISIRI ۳۹۲ و بتن ISIRI ۶۰۴۶ و تعیین مقاومت فشاری بتن ISIRI ۳۲۰۶ می باشد. به نظر می رسد این روش های فیزیکی و مکانیکی با چارچوب عملی معین و قراردادی، بطور کامل رفتار بتن و روند تغییرات حالات فازها طی فرآیند هیدراته شدن را نمایش نمی دهد؛ لیکن با روش کنترل مقاومت الکتریکی بتن، امکان این پایش میسر می باشد. از این رو در این مطالعه به این موضوع بطور بومی پرداخته شد و یک عملیات آزمایشگاهی گسترده طراحی گردید. در مرحله اول ۱۱ نمونه سیمان تهیه شدند که مقادیر فازهای آنها تنوع داشتند، اما به واسطه سیمان سازی آزمایشگاهی، نرمی و دانه بندی آنها شرایط تقریبا یکسانی داشت. آنالیز فیزیکی و شیمیائی نمونه های سیمان صورت گرفت. در مرحله بعد ۲۲ مخلوط بتنی با ۱۱ نمونه سیمان تهیه گردید، بطوریکه ۱۱ مخلوط با عنوان شاهد (فاقد افزودنی) و ۱۱ مخلوط با مقدار ثابت افزودنی فوق روان کننده (بر پایه پلی کربوکسیلات) بودند. بر روی مخلوط های بتنی آزمایش های تعیین مقاومت فشاری بتن سخت شده ۷، ۲۸ و ۹۰ روزه انجام شد. همچنین آزمایش تعیین مقاومت الکتریکی انجام شد که از زمان تماس سیمان با آب تا ۳۱ روز بعد بطور مرتب قرائت ها صورت گرفت. نتایج حاصله، نشان داد که حداقل سه قله ۸، ۱۶ و ۲۳ روز در منحنی مقاومت الکتریکی طی مرور زمان آزمایش دیده می شود. تقریبا در همه نمونه ها مقاومت الکتریکی تا حدود ۳ ساعت کاهش یافته است که زمان گیرش بتن را نشان می دهد. بر اساس نتایج این مطالعه، روابطی ارائه شد.

Keywords:

مقاومت الکتریکی , سیمان , بتن , افزودنی