مهرداد نوبخت وکیلی - کارشناس ارشد، گروه علوم پایه، رشته بیوشیمی، دانشگاه کردستان، ایران

آنزیم پراکسیداز با شماره کمیتهEC ۱.۱۱.۱.۷ جزء پروتیین های هم دار می باشد که وظیفه اصلی آنها اکسیداسیون سوبستراهای مختلف با استفاده از پراکسید هیدروژن می باشد. به دلیل نقش این آنزیم در حذف رادیکالهای آزاد و بالا بودن قدرت کاتالیتیکی کاربرد وسیعی در صنعت پزشکی و عرصه بیوشیمی دارد.ازطرفی، استفاده از داروهای پائین آورنده برای بیمارانی که دچار این عارضه هستند امری ضروری و غیر قابل چشم پوشی است. در هر حال، مانند بسیاری داروهای دیگر، مصرف آنها ممکن است عوارض جانبی داشته باشد که برخی از این اثرات هنوز ناشناخته اند. هدف از این تحقیق، بررسی اثر برخی داروهای فشار خون موجود که توسط متخصص به بیماران تجویز می شوند و از طریق مکانسیم های مختلف عمل می کنند روی آنزیم پراکسیداز می باشد. در عمل، ابتدا فعالیت آنزیم پراکسیداز در حضور غلظت های مختلف داروهای مورد نظر، آتنولول، لوزارتان و کاپتوپریل، بررسی و درصد فعالیت آنزیم مشخص گردید. نتایج نشان دادند که این اثرات که در برخی موارد به صورت کاهش و در برخی افزایش فعالیت پراکسیداز بروز نمودند. سپس با تغییر دادن غلظت یکی از سوبستراها در حضور غلظت IC۵۰ این ترکیبات فعالیت آنزیم اندازه گیری و مقادیر Km وVmax آنها محاسبه شد. از طرفی، میزان برگشت پذیری واکنش نیز با استفاده از روش دیالیز بررسی و اثبات گردید. نتایج این بخش نشان دادند که مهار و یا فعال شدن آنزیم پراکسیداز توسط هر سه داروی فوق از نوع برگشت پذیر است.

پراکسیداز، مهارکننده های آنزیم، فعال کننده های آنزیم، فشارخون