بررسی اثر بخشی ایماگوتراپی بر سبک دلبستگی نا ایمن زوجین دارای تعارض،کادر درمان شهرستان کهگیلویه

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر بخشی ایماگوتراپی بر سبک دلبستگی نا ایمن زوجین دارای تعارض،کادر درمان شهرستان کهگیلویه در نیمه اول سال۱۳۹۸ بود. طرح پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی با گروه کنترل و به روش تحلیل کواریانس چند متغیره و تک متغیره بود. جامعه ی پژوهش شامل تمامی زوجین دارای تعارض،کادر درمانی شهرستان کهگیلویه در سال ۹۸-۹۷ بود. شهرستان کهگیلویه دارای ۹ مرکز درمانی و ۶۰۰ نفر پرسنل کادر درمانی میباشد که از این میان ۴۰نفر شامل۱۰ زوج در گروه آزمایش (۲۰نفر) و ۱۰ زوج (۲۰نفر) گروه گواه به روش نمونه گیری هدفمند در دسترس و بر اساس ملاک های ورود انتخاب شدند. لازم به ذکر است که هر مرکز درمانی دارا یک هسته مشاوره میباشد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل فرم بازبینی شده پرسشنامه تجربه روابط نزدیک (ECR-R) می باشد. برای گروه آزمایش، ۶جلسه ی ۹۰ دقیقه ای هفتگی برنامه ی مداخله ایماگوتراپی اجرا شد ولی گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار استنباطی تحلیل کواریانس چندمتغیری (MANCOVA) و تحلیل کواریانس تک متغیری (ANCOVA) استفاده شد. تحلیل های آماری با استفاده از نرم افزار آماری ۲۵-SPSS در سطح معنا داری (۰۱/۰ ≥ P) انجام شد. نتایج MANCOVA و ANCOVA نشان داد که مداخله ی به کار رفته باعث کاهش سبکهای دلبستگی نا ایمن(اضطرابی و اجتنابی) در زوجین دارای تعارض با همسر می شود.

Keywords:

ایماگو تراپی , سبکهای دلبستگی نا ایمن) , زوجین داری تعارض