وحید گودرزی - دانشجوی دکتری زبان انگلیسی دانشگاه آزاد رودهن
حمیدرضا حسنلو - دانشجوی دکتری مدیریت دانشگاه آزاد بابل
میلاد نظری - کارشناس ارشد HSE دانشگاه آزاد واحدمرکز

رخداد بلایای طبیعی نظیر سیل،زلزله و به تبع آن وقوع آتش سوزی اغلب تاثیرات مخربی بر سکونتگاه های انسانی گذاشته وساختمان ها را ویران و عوارض وسیعی بر جوامع تحمیل کرده است . با توصیف شرایط رشد و توسعه شهرنشینی در جهان و در تطبیق با مباحث آسیب پذیری مراکز سکونتگاهی شهری از بلایای طبیعی و انسان ساز، دو رویکرد قابل طرح است : نخست برنامه ریزی به سمت کاهش تمرکز جمعیت در نقاط شهری و دوم برنامه ریزی برای ایجاد محیط های شهری ایمن مبتنی بر ایجاد بناها و تاسیسات شهری مقاوم جهت گیری شده و شهروندان نیز آگاهی و آموزش های لازم را فراگیرند . بهنظر می رسد با توجه به شرایط فعلی، ناگزیر گزینه دوم را برای برنامه ریزی ایمنی و مدیریت بحران در شهرها تجویز می کنند. این شرایط مسئولیت برنامه ریزان و طراحان شهری برای ایجاد محیطی ایمن را بیشتر میکند.لذا در سده اخیر با توجه به رشد منابع مختلف و تمرکز آنان در شهرها و اهمیت انان سبب شده تا توجه زیادی به مدیریت آن و تاب آوری شهری در زمان بحران ها صورت پذیرد.باتوجه به جنبه های مختلف تاب اوری شهری ،در این پژوهش سعی شده است به موضوع تاب آوری اجتماعی با رویکرد آموزش و پیشگیری از حوادث در مواقع بحرانی پرداخته شود زیرا که با توجه به تعریف تاب آوری و اینکه یکی از خصوصیات افراد تاب اور کنترل استرس و اتخاذ تصمیم در شرایط بحرانی می باشد،با آموزش اصول ایمنی و پیشگیرانه و بهره گیری از آتش نشانان داوطلب در مواقع بحرانی می توان نسبت به کاهش تلفات انسانی و مالی گام بلندی برداشت . یافته ها نشان می دهد آموزش تاب آوری کمک شایانی به کاهش خسارات خواهد کرد . در پایان نتایج این بررسی نشان می دهد که آموزش عمومی و افزایش آگاهی جامعه باشیوه های مختلف ایمنی از مهم ترین جنبه ی فعالیت های پیشگیرانه در موضوع تاب آوری شهری می باشد.

تاب آوری اجتماعی در شهر تهران ،کنترل بحران،آموزش عمومی ،پیشگیری.