احد لطفی - دانشجوی دکترای تخصصی مهندسی صنایع دانشگاه یزد و مدرس و مدیرگروه دانشگاه علمی کاربردی
امید جابری - مدیرگروه رشته HSEمرکز علمی کاربردیECC و مدیر امور ایمنی و بهد اشت حرفه ای سازمان مدیریت پسماند شهرداری شیراز

در چند سال اخیر پیشرفتهای صنعتی در جوامع بشری سبب رشد سریع فن آوری برق و تولید و انتقال آن گشته و این خود سبب افزایش شبکه های قدرت و استفاده از ولتاژهای بالا شده است. این شبکه ها و ولتاژهای بالای خطوط انتقال، اثرات مواجهه با میدان الکتریکی و مغناطیسی را مطرح می کنند. از زمانیکه خطوط انتقال نیرو با ولتاژهای بالا به حریم زندگی انسانها نزدیک شد، بحث و بررسی پیرامون آثار سوء احتمالی میدانهای الکتریکی و مغناطیسی اطراف این خطوط بر موجودات زنده بخصوص انسانها مورد توجه محافل علمی بوده است. ترس پیدایش امراض ناشناخته، تغییر ترکیبات خون، تاثیر در سیستم های عصبی دگرگونیهای ژنتیک و بروز امراض صعب العلاج یا لاعلاجی چون رشد سرطانی سلولها موجب نگرانی عام و انگیزه تحقیقاتی مراکز علمی جهان گردید. بدلیل در دست نبودن نتایج منسجم مشخص، فواصل مجاز برای نزدیکی انسانها به این خطوط در کشورهای مختلف همواره در حال تغییر بوده و تاکنون نیز مقررات استاندارد شده بین المللی برای فاصله مجاز جهت زندگی انسانها در اطراف این خطوط وضع نگردیده است. در این مقاله پس از مروری بر نحوه ایجاد میدان های الکتریکی و مغناطیسی و قوانین موجود در مورد حدود مواجهه شغلی و مردمی با این میدان ها، با توجه به آثار بیولوژیک خطوط انتقال نیرو و سایر مسائل فنی که بنیان برقراری حریم را در اطراف خطوط انتقال و توزیع نیرو تشکیل میدهند، مروری بر تحقیقات و نتایج بدست آمده ، سرانجام حریمهای مناسبی جهت حفظ جان انسانها پیشنهاد میگردد.

پست برق، ایمنی شهری، شهرداری،میدان مغناطیسی، میدان الکتریکی، خطوط انتقال، بهداشت شغلی