بنه وار: شکوه معماری در قوم بختیاری (معرفی شهر سنگی بنه وار به عنوان مرکز حکومت خوانین بختیاری در دوره صفوی)

جغرافیای غنی مردمان قوم بختیاری در دو سوی زاگرس، مملو از انواع سنگ و چوب های بادوام است که از آن ها به عنوان آسان ترین، ساده ترین و کم هزینه ترین مصالح بوم آورد در خانه سازی استفاده می شود. لیر و وارگه به عنوان دو نوع سرپناه شاخص عشایر کوچروی بختیاری ، چیزی جز ترکیب ماهرانه سنگ، چوب و گل نیست. بناهای شهر سنگی بنه وار، مجموعه-ای کم نظیر از معماری سنگی سرزمین بختیاری در دوره صفوی است که در روزگار شکوفایی، محل تجمع خوانین و بزرگان بختیاری برای هم اندیشی و همچنین پذیرای میهمانان داخلی و خارجی بوده است. اجزای معماری به هم پیوسته این شهر سنگی نمادی شگرف از اتحاد و انسجام ساکنان و همچنین برقراری یک امنیت نسبی در منطقه می باشد. سوال پژوهش این است: معرفی شهر سنگی بنه وار به عنوان مرکز حکومت خوانین محلی بختیاری، در جایگاه پایگاهی برای برقراری امنیت نسبی منطقه و همچنین استفاده به عنوان یک مرکز مشورتی، چگونه قابل بیان است و از جمله دلایل انتخاب این مکان چه بوده است؟ روش پژوهش، توصیفی تحلیلی با رویکردی تاریخی و رجوع به منابع کتابخانه ای همراه با بازدید میدانی و عکسبرداری از محل است. هدف از این پژوهش، معرفی شهرسنگی بنه وار به عنوان مرکز حکومت خوانین محلی بختیاری در دوره صفوی است که باقیمانده اجزای با شکوه آن، اتحاد ساکنان و معماری پیشرفته مردمان بختیاری را تداعی می کند. نتایج پژوهش نشان میدهد: با فروپاشی حکومت اتابکان لر و به دنبال آن تشکیل اتحادیه بزرگ لر، شهر بنه وار به سبب دارا بودن شرایط امنیتی، ارتباطی و دسترسی به منابع، توانست به عنوان نخستین مرکز حکومت خوانین محلی، در برقراری امنیت و اتحاد بختیاری ها در روزگار صفوی و بعد از آن سهم بسزایی داشته باشد.

Keywords:

فرهنگ , قوم بختیاری , دوره صفوی , معماری سنگی , بنه وار