مطالعه مروری سیستماتیک خصوصیات اپیدمیولوژیک و بالینی سندرم گیلنباره کودکان در ایران

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 282

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

CCNMED19_019

تاریخ نمایه سازی: 28 شهریور 1401

Abstract:

مقدمه: سندرم گیلن باره شایع ترین علت فلج حاد عمومی بدن به شمار می رود. مطالعات متعددی در این خصوص در کشور ایران انجام شده است. هدف این مطالعه بررسی مقالات مرتبط با خصوصیات اپیدمیولوژیک و بالینی سندرم گیلن باره کودکان در مناطق مختلف ایران به شکل نظام مند می باشد. مواد و روش ها: مطالعه به صورت مروری سیستماتیک با جستجوی مقالات در پایگاه داده های Google Scholar، PubMed، SID و Scopus با کلیدواژگان گیلن باره، کودکان و ایران، از تاریخ ۲۰۰۷ لغایت ۲۰۱۹ انجام گرفته و با توجه به معیارهای ورود و خروج مشخص شده برای مطالعه طی چندین مرحله غربالگری سیزده عنوان مقالهبرای بررسی نهایی انتخاب گردید. یافته ها: پس از بررسی کامل مقالات نهایی استخراج شده براساس پروتکل جستجوی مطالعه، آیتم های بدست آمده به وضوح نشان داد که نسبت ابتلا پسر به دختر در ایران بیشتر می باشد. این نسبت در اصفهان ۱/۵۹ برابر، در همدان ۲/۴ برابر، در شیراز ۱/۶ برابر و در تبریز ۱/۳ برابر بیشتر بود. علیرغم اینکه شیوع بیماری در فصول مختلف سال در شیراز تفاوتی نداشت، در شمال غرب کشور بیشترین شیوع بیماری در فصل زمستان بود، و در شهر اصفهان در بهار و زمستان شیوع بیماری بیشتر بود. در ۴۵ درصد بیماران در شیراز سابقه عفونت دستگاه تنفسی فوقانی به فاصله ده روز از شروع فلج گزارش شده است. همچنین سابقه عفونت اخیر با کمپیلوباکترژژونی یک تا چهار هفته قبل از ظهور فلاج بین ۴۰/۴ درصد تا ۶۵/۳ درصد در شهر تبریز متفاوت بود. در همدان ۵۶/۸۴ درصد بیماران سابقه بیماری تنفسی، گوارشی و جراحی قبل از شروع فلج داشتند. در مشهد ۵۰ درصد بیماران سابقه عفونت تنفسی و ۲۶/۷ درصد سابقه عفونت گوارشی داشتند. در مشهد بیشترین نوع فلج از نوع دمیلینیزان (۴۶/۷ درصد) و بعد آکسونال حرکتی (۲۶/۷ درصد) بود. در تبریز نوع آکسونال شایع تر بوده است. شایع ترین یافته کلینیکی در گیلن باره کودکان ضعف اندام تحتانی دیستال ۹۲ درصد، درگیری اعصاب مغزی در ۹۸ درصد موارد (شایع ترین عصب هفتم) و مشکلات تنفسی در ۴۴ درصد بیماران، درد نوروپاتی ۷۴ درصد، کاهش رفلکس عمقی تاندون ۸۲ درصد گزارش شده است. در تبریز ۷۰/۲ درصد، در شیراز ۶۹/۲ درصد، همدان ۶۶/۶ درصد، اصفهان ۹۲/۹ درصد و در مشهد ۱۰۰ درصد بیماران IVIG دریافت کرده بودند. میانگین مدت بستری ۱۸ روز در همدان، ۳۶ درصد کمتر از یک هفته و ۶۳ درصد بیماران بیشتر از یک هفته در مشاهد بود. بحث و نتیجه گیری: خصوصیات اپیدمیولوژیک سندرم گیلن باره کودکان در نقاط مختلف ایران تفاوت چندانی نداشته ولی یافته های کلینیکی متفاوتی گزارش شده است.

Authors

محمد برزگر

دکترای فوق تخصصی بالینی، مغز و اعصاب کودکان، مرکز تحقیقات سلامت کودکان، بیمارستان کودکان، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران

شهرام عبدلی اسکویی

دکترای فوق تخصصی بالینی، بیماری های عفونی کودکان، مرکز تحقیقات سلامت کودکان، بیمارستان کودکان، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران

لاله شاهسار

دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران

الیزا صادقی فر

دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران