مقایسه اثر دو داروی لوتیراستام و سدیم والپروات در درمان تشنج های تونیک کلونیک ژنرالیزه در کودکان ۱۳-۵ سال مراجعه کننده به بیمارستان کودکان امیرکلا

مقدمه: تشنج یک اختلال نورولوژیک شایع در کودکان است و با توجه به عوارض متعدد از جمله اختلالات رفتاری و عقب ماندگی ذهنی باید تحت درمان قرار گیرد. هدف اصلی مقایسهی میزان پاسخ دهی دو داروی سدیم والپروات و لوتیراستام در کنترل تشنج های تونیک کلونیک ژنرالیزه بوده است. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی یکسوکور، ۶۰ کودک ۵ تا ۱۳ ساله با تابلوی بالینی تشنج تونیک کلونیک ژنرالیزه جامعه مورد مطالعه را تشکیل دادند. اطلاعات مربوط به بیماران در چک لیست تهیه شده ثبت و به مدت ۳ تا ۶ ماه جمع آوری گردید. هر کدام از بیماران نیز به مدت ۶ ماه تحت Follow Up از جهت عود تشنج علیرغم مصرف دارو قرار گرفتند. تشنج پس از مصرف دارو طی این مدت، عود در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین سنی ۶۰ کودک برابر ۲/۱۱ ± ۸/۷۷ سال که از این تعداد ۲۵ کودک (۴۱/۷ درصد) دختر و ۳۵ کودک (۵۸/۳ درصد) پسر بودند. تحلیل آماری نشان داد که داروهای لووتیراستام و والپروات سدیم از نظر میزان دفعات عود تشنج تفاوت معناداری نداشته اند (P-Value=۰/۹۹). در بررسی عوارض داروهای لووتیراستام و والپروات سدیم مشخص شد که ۲۳ نفر (۷۶/۷ درصد) از کودکانی که لووتیراستام مصرف نمودند و ۲۰ نفر (۶۶/۷ درصد) از کودکانی که والپروات سدیم استفاده نمودند، بدون عارضه بودند. لازم به ذکر است که عوارض مشاهده شده در والپروات سدیم به طور معناداری بیشتر بوده است (P-Value<۰/۰۰۱). بحث و نتیجه گیری: براساس نتایج مطالعه حاضر، لوتیراستام در مقایسه با والپروات سدیم عوارض کمتری داشته و از نظر اثربخشی نیز تفاوتی با والپروات ندارد و می تواند جایگزین مناسبی جهت درمان کودکان مبتلا به تشنج باشد.

Keywords:

صرع , لوتیراستام , سدیم والپروات , درمان تشنج , کودک