پریسا ایزدی شریفی - کارشناسی ارشد ادبیات فارسی.مدرس سابق مراکز علمی کاربردی تهران و رشت.

سماع " در لغت به معنای شنیدن است و همچنین آوای گوش نواز و در اصطلاح صوفیان، دست افشانی و پای کوبی دراویش پس ازآن که از خواندن آواز و اشعار عارفانه و نواختن ساز توسط نوازندگان و یا قوالان به وجد می آمدند .پیشینه ی سماع به اساطیر باستان باز می گردد و از کهن ترین شواهدی که در دست هست سماع حضرت داوود (که در تورات به آن اشاره شده) و رقص حضرت مریم به روی پلکان مذبح (که در انجیل از آن یادکرده شده )در شاهنامه نیز در جنگ بزرگ کیخسرو کیانی با افراسیاب و راز و نیاز کیخسرو با خداوند و نیایش به درگاه او ، به این ابیات بر می خوریم