فریبا مهری

در مطالعه سبک یک اثر ادبی، چندی و چگونگی کاربرد واژه های نشان دار، جایگاهی ویژه دارد تا جایی که می توان بخش قابل توجهی از ویژگی های سبکی و حتی تفرد سبکی یک اثر را بر این مبنا ارزیابی کرد. هدف از این مقاله، مطالعه سروده های شیخ جام از نظرگاه کاربرد واژه های نشان دار در این سروده هاست. مسئله بنیادی مقاله، کیفیت و کمیت به کارگیری واژه های نشان دار و پی بردن به تاثیر آن ها در بازنمایی اندشه های عرفانی این شاعر عارف است. مقاله به روش استقرایی و بر مبنای مطالعات کتابخانه ای فراهم آمده و جامعه آماری آن، سروده های شیخ جام، به ویژه غزل های اوست. در پایان این نتیجه حاصل می شود که واژه های مرتبط با تفکرات عرفانی ژنده پیل در بسامدی قابل توجه و با جانمایی های ویژه، توانسته است این سروده ها را از نظر سبکی به تصرف خود درآورده و به آن ها رنگ و بویی عرفانی بخشد.

شیخ جام، اصطلاحات عرفانی، واژه های نشان دار.