مژگان اسدی لویه - دانشجوی دکتری روانشناسی عمومی ،گروه روانشناسی ، واحد بندر عباس ، دانشگاه آزاد اسلامی ، بندر عباس ، ایران.
اقبال زارعی - دانشیار، گروه روانشناسی ، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران. (نویسنده مسئول)
عبدالوهاب سماوی - دانشیار، گروه روانشناسی ، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران.
کبری حاجی علیزاده - دانشیار،گروه روان شناسی ، واحد بندر عباس، دانشگاه آزاد اسلامی، بندرعباس، ایران.

چکیدهمطالعه حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر سبک زندگی آدلری و امید درمانی بر انسجام روانی و خوددلسوزی در بیماران مبتلا به اسکلروزیس چندگانه شهر تهران انجام شد. روش مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون- پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان و مردان مبتلا به اسکلروزیس چندگانه بودند که در انجمن ام اس تهران تشکیل پرونده داده بودند. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس ۴۵ بیمار انتخاب شدند و به طور تصادفی و به تساوی به سه گروه امیددرمانی، درمان مبتنی بر سبک زندگی آدلری و گروه کنترل اختصاص داده شدند. ابزار جمع آوری داده ها مقیاس انسجام روانی آنتونووسکی (۱۹۹۳) و مقیاس خوددلسوزی نف (۲۰۰۳) بودند. گروه های آزمایش طی هشت جلسه دوساعته مداخله امید درمانی و مداخله سبک زندگی آدلری قرار گرفتند و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد امید درمانی بر انسجام روانی و خوددلسوزی بیماران مبتلا به اسکلروزیس چندگانه موثر است (۰۱/۰ >P). درمان مبتنی بر سبک زندگی آدلری بر انسجام روانی و خوددلسوزی بیماران مبتلا به اسکلروزیس چندگانه موثر است (۰۱/۰ >P). این نتایج در دوره پیگیری حفظ شدند. به مشاوران و روان درمان گران پیشنهاد می شود که این درمان ها را در درازمدت برای افزایش انسجام روانی و خوددلسوزی بیماران مبتلا به اسکلروزیس چندگانه به کارگیرند.

سبک زندگی آدلری, امید درمانی, انسجام روانی, خوددلسوزی, اسکلروزیس چندگانه