اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر خودکنترلی، دشواری تنظیم هیجان، تاب آوری و انعطاف پذیری روانشناختی در مراجعین مبتلا به وسواس فکری عملی

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر خودکنترلی، دشواری تنظیم هیجان، تاب آوری و انعطاف پذیری روانشناختی در مراجعین مبتلا به وسواس فکری عملی انجام گردید. روش کار: پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش  آزمون - پس آزمون  با گروه کنترل و پیگیری بود. جامعه آماری این پژوهش تمامی مراجعین مبتلا به وسواس فکری عملی مراجعه کننده به مراکز رواندرمانی شهر بابل در بازه زمانی بهار سال ۱۴۰۰ بود. از بین مراکز روان درمانی در بابل چهار مرکز را در نظر گرفته و بر اساس تشخیص بالینی با  معیار DSM۵  ۳۰ نفر از مراجعین مبتلا به اختلال وسواس فکری عملی بودند. ۳۰ نفر از مراجعین مبتلا به اختلال وسواس فکری عملی  به صورت هدفمند انتخاب شده و به صورت تصادفی در یک گروه آزمایشی(۱۵ نفر) و یک گروه کنترل(۱۵ نفر) جایگزین شدند. ابزار جمع آوری داده ها عبارت بود از پرسشنامه خودکنترلی، پرسشنامه دشواری تنظیم هیجان، پرسشنامه تاب آوری و پرسشنامه انعطلف پذیری روانشناختی. داده ها، با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۱ و  آزمون های آماری  تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی  تحلیل شد. نتایج: یافته ها نشان داد درمان شناختی رفتاری بر خودکنترلی، دشواری تنظیم هیجان، تاب آوری و انعطاف پذیری روانشناختی در مراجعین مبتلا به وسواس فکری عملی تاثیر دارد .   نتیجه ­گیری: بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که درمان شناختی رفتاری  درمان کارآمدی جهت افزایش خودکنترلی، کاهش دشواری تنظیم هیجان، افزایش تاب آوری و انعطاف پذیری روانشناختی در مراجعین مبتلا به وسواس فکری عملی می باشد.

Keywords:

درمان شناختی رفتاری , خودکنترلی , دشواری تنظیم هیجان , تاب آوری و انعطاف پذیری روانشناختی , وسواس فکری عملی